نویسنده مقاله به عنوان کسی که ۲۴ سال درتهران زندگی کرده است و۱۴ سال است دریک روستا ی کوچک خراسان رضوی زندگی می کند قصد دارد تجربیات خودرا از دلایل مهاجرت روستاییان بیان کند .سالیان دراز است که ما می شنویم روستاهایمان خالی شده ومردم آن به شهرها مهاجرت کردند.چرا چون ما اهمیت وجود یک روستا را درک نکردیم وشهرمایمان را گرفتار ناهنجاری کردیم ترافیک افزایش بزه کاری ,طلاق ,حاشیه نشینی وفقر وبیکاری به شهرهایمان حمله کردند وما بی دفاعیم چون سنگرها راخالی کردیم مسئولان می گویند تهران ودیگر کلانشهر جایی برای زندگی کردن نیست آب ندارد ترافیک غوغامی کند ولی متاسفانه کسی نمی گوید مردم از تهران وکرج ومشهد واصفهان وشیراز اهواز ،تبریز،کجا بروند اهالی تهرانی مهاجرت کرده از روستامی گویند خرج مان درتهران بالاست واجاره خانه ها هم بسیار بالاست اما لااقل این جا درآمد است ومی توانم لااقل تاکسی اینترنتی باشم اما در روستایی چه کنم درآنجا خبری از این پول هم نیست این مسئله اصلی است روستاهای ما درآمد زا نیستند دخل وخرج یک روستایی به خصوص جوانان روستایی قابل تحمل نیست نکته اینجاست که ماازدهه ها قبل دهه ۴۰و۵۰تاکنون شاهد مهاجرت بودیم اما دلیل اصلی رابرای این مهاجرت را نمی خواهیم بررسی کنیم که در آمد داشتن اهالی روستاهاست نداشتن امکاناتی مانند آب لوله کشی وبرق و گاز وتلفن ثابت برای ماندگاری روستاها لازم است وخیلی هم لازم است اما مشکل کلیدی روستانشینان نداشتن درآمد است حالا نظرم را می گویم که باید چه بث کرد باتوجه به کمبود آب وخشکسالی ها ومشکل شدن کشاورزی ودامپروری در روستاهای ایران رفتن به سمت اشتغال های کوچک باسرمایه اندک تنها را ه است توجه به پرورش مرغ بومی ایجاد کار گاه کوچک با توجه به ارزان بودن اداره آن و استفاده از ظرفیت فناوری اطلاعات نمونه ای از این اشتغال هاست در مقاله یعد انشاالله مفصب به کسب وکارهای کوچک می پردازم.
