کتاب" تولستوی و مبل بنفش" برای من از دو منظر جالب توجه است:
منظر اول: شاید خیلی از ما با افرادی برخورد کرده باشیم که نمی توانند با غم از دست دادن نزدیکانشان کنار بیایند. این افراد بعد از مواجهه با مصیبت و مرگ اطرافیان، قادر نخواهند بود به زندگی عادی خود برگردند.
خیلی از این افراد، به روشهای غیر معمول و نادرستی در برخورد با اندوه و مصیبت خود، از گوشه نشینی و کناره گیری و حتی رفتارهای گاها خطرناک دست می زنند.
و باید گفت کتاب پیش رو از یک بعد، جهت آگاهی بخشی به قشری از افراد جامعه در زمینه یاد شده بسیار می تواند راه گشا باشد.
البته بدیهی است"هر سخن جایی و هر نکته مکانی دارد" منظور آن است خواندن بسیاری از مطالب قبل از وقوع حادثه و اتفاق می تواند موثر واقع گردد. در غیر اینصورت و بعد از هجوم مشکلات و اندوه نباید انتظار زیادی از خواندن کتاب و تاثیر گذاری آن بر خواننده داشته باشیم.
به هر حال نویسنده این کتاب یعنی خانم "نیناسنکویج" هم یکی از این افراد است. که بعد از مرگ خواهرش در سن چهل و شش سالگی، به یک روش غیر معمول و اشتباه روی می آورد و احساس میکند برای جبران و پر کردن جای خالی"آن ماری"(خواهر خانم نینا سنکویچ)، برای خود و اطرافیان(اعم ازپدر، مادر، خواهر، فرزندان و...) باید کارِ چندین برابری انجام دهد. تا شاید بدین وسیله به آرامش برسد.
که قطعا همانطور که در ادمه داستان اشاره میکند روشی اشتباه و نه چندان کارآمد را انتخاب نموده است.
و اما از منظر دوم، در پیش گرفتن شیوه جالب "نینا" با غم از دست دادن "آن ماری"، بعد از فهمیدن اشتباه اول خود بود.
کتاب!
آری! روی آوردن به مطالعه کتاب و پیدا کردن مشترکات و همزاد پنداری با شخصیتهای داستانها و استفاده از تجربیات انها شیوه ای بود که توانست روش بسیار کارساز و مفیدی برای وی باشد. روش کتاب درمانی!
کتاب می تواند به عنوان یک همراه و همراز و بدون هیچ چشمداشتی تمام داشته های خود را در اختیار قرار دهد و تو را با رویاها، آرزوها، موفقیتها و تجربیات هزاران نفر در گوشه گوشه این دنیا آشنا و همراه کند.
"نینا" در این روش علاوه بر اینکه روزانه به مطالعه یک کتاب و پیدا کردن روش صحیح کنار آمدن با مشکل خود می پردازد زندگی خانوادگی و اجتماعی خود اعم از رسیدگی به فرزندان، همسر، دوست، پدر و مادر و... را نیز به بهترین شکل مدیریت می نماید.
در پایان باید گفت خواندن این کتاب که فارغ از افت و خیزهای رمانهای عاشقانه و رمزآلود است. برای من بسیار لذت بخش و آموزنده بود. "Mima"
