به نظرتون میشه؟ [:

راستش نمیخواستم این متنو بنویسم و پستش کنم اما چیزیه که تو دلمه و دوست دارم شماها بدونید و شاید کمکم کردین

یادم میاد وقتی خیلی کوچیک بودم تا یه سریال یا فیلمی تموم میشه بدو میرفتم تو اتاقم درم میبستمو شروع میکردم به بازی کردن فیلمه.

در حدی که بعضی وقتا انقدر تو نقش فرو میرفتم که اشکم درمیومد

یا بعضی وقتا تو ذهنم یه چیزی میومد که تبدیلش میکردم به فیلم دوربینو میزاشتمش از خودم فیلم میگرفتم از هرکی میخواستم که بیاد ازم فیلم بگیره یا بشه مکمل فیلم نمیومد و میگفت بچه بازیه

قشنگ جلوی چشمامه روزایی و که خودم یه کاغذ برمیداشتمو دیالوگ مینوشتم حفظشون میکردمو بعد هم اجرا؛همه ی سعمو میکردم که مثل یه بازیگر واقعی باشم لباسای متفاوت میپوشیدمو شروع میکردم.

از اون موقع تا الان کلییی موضوع برای فیلم تو ذهنمه(مثل فیلمنامه) جوری که تاحالا فیلم یا سریالشو ندیدم که تنها جایی که میتونم پیادش کنم تو اتاقم و خودمم نه کسی میبینه نه میشنوه

وقتی بچه تر بودم خیلی دلم میخواست وقتی بزرگ شدم بازیگر بشم ولی حرف و صحبت دیگران جلوشو گرفت حتی انگیزه و علاقمو

اما من میدونستم و میدونم که شاید اونا هیچی درمورد هنر و فیلم و زندگی نمیدونن پس این حرفاشون طبیعیه

به نظر من بازیگری و هنر شغل نیست علاقست کسی که میخواد بره بازیگر فیلم و تئاتر و.... بشه اونو به چشم شغل نمیبینه اونو کل زندگیش میبینه کل دنیاش

البته که از کسی که عاشق هنر و فیلمه این عقاید و علایق ازش بعید نیست

امیدوارم منو نه چندان دور و نه چندان نزدیک روی پرده سینما ببینید{^-^}

پ.ن: ببخشید پستا کوتاهن ولی حق ان(((((؛

شما برای چی میجنگید و خودتونو در آینده کجا میبینید؟؟؟