تنها و تنها خود ما هستیم که میتوانیم بهترین برنامه را برای خود بنویسیم. هرکس فقط خودش می تواند برای خودش برنامه ریزی کند. برنامه ریزی کار هیچکس حتی بهترین مشاور ها نیست. هرچند مشاور در طراحی آن میتواند به ما کمک کند. اما از آنجاییکه مشاور خصوصیات شخصی افراد را بطور مطلوب در حدی که بتوان با آن برای فرد برنامه ریزی کرد، نمی داند، مسلما همانطور که می تواند مشاور خوبی در نوشتن برنامه ی ما باشد. نمی تواند برنامه نویس خوبی برای ما باشد. مثلا مشاور نمی داند که کشش بدنی ما چقدر است.
پس نمیتواند برای ما برنامه ریزی کند که روزی 12 ساعت کار علمی داشته باشیم. یا نمیتواند برای ما تعیین کند که یک ساعت به ظهر فلان درس را برای فلان مدت مطالعه کنیم. چرا که ممکن است در آن ساعت ذهن ما آمادگی یادگیری درس هایی از آن قبیل را نداشته باشد.
صرفا مثال است و با قاطعیت می توان گفت که فقط خود ما هستیم که میتوانیم با در نظر گرفتن توانایی ها و واقعیت هایی که از توان و اراده ی خود میدانیم، برای خود برنامه ریزی کنیم. مشاور فقط میتواند در گوشه و جزئی از کار ما را یاری کند. و این اصل از اصول صحیح برنامه ریزی را باید بدانیم که عمده ی کار برنامه ریزی دست خود ماست.
این اصل، اصل مهمی است که بی توجهی به آن موجب شده تا افراد گاهی دل به مشاوران خوش کنند و برنامه ریزی که مهم ترین گام در روشمند کردن تلاش است را به آنها بسپارند. غافل از اینکه مشاور، صرفا می تواند مشاور باشد، نه برنامه ریز. برنامه ریزی تنها توسط خود ما میتواند انجام شود. البته با لحاظ ضوابط و باید هایی که قرار است در این مقاله گفته شود.
برنامه باید بر اساس توان و اراده ی ما نوشته شود نه براساس تخیلات و ایده آل های ذهن ما. همه دوست دارند روزی 16 ساعت کار علمی داشته باشند. اما مسلما همه نمیتوانند این کار را انجام دهند. بعنوان مثال: اگر ما بدانیم در روز بیش از 4 ساعت نمیتوانیم مطالعه کنیم، نباید بخاطر اینکه مطالعه ی 8 ساعته در روز ایده آل است، به زور 8 ساعت در روز مطالعه انجام بدهیم.
?
اگر با این توجیه که از امروز به بعد عزم خود را جزم میکنم که حتما هشت ساعت مطالعه کنم، برنامه ی 8 ساعته نوشت، این برنامه ی ما عملی نخواهد شد.
چون واقع بینانه نوشته نشده است. بلکه ایده آل گرایانه نوشته شده است. از اصول صحیح برنامه ریزی این قانون وجود دارد که برنامه هایی که ایده آل گرایانه نوشته می شوند عمر زیادی نخواهند داشت. به مطمعن باشید که به زودی زود از بین خواهند رفت.
باید همواره این مهم را در ذهن سپرد که تنها برنامه ای امید عملی شدنش هست که واقع بینانه نوشته شود. برنامه ی آرمان گرایانه همانگونه که نوشتنش آرمان گرایانه بوده، اجرایی شدنش هم یک آرمان و خیال باطل است. برنامه ی واقع بینانه است که به صورت واقعی نوشته میشود و به واقعیت هم تبدیل میشود.
این اصل از اصول صحیح برنامه ریزی، از مهم ترین اصل های برنامه ریزی است. و اشتباه کردن ما در این بخش موجب اجرا شدن یا نشدن برنامه میشود.
منبع: اصول صحیح برنامه ریزی
