حمله استاکس نت به ایران در سال ۲۰۱۹، یک حمله سایبری بسیار پیشرفته و هدفمند بود که به هدف قرار دادن بنگاه‌های صنعتی و تأمین کنندگان خدمات اینترنتی ایران به منظور دسترسی به اطلاعات حیاتی و رازآلود منجر شد. این حملات سایبری نشان داد که حملات سایبری برای دولت‌ها به عنوان یک ابزار ارتباطی و جنگی مهم شناخته شده است.
در پاسخ به این حمله، ارتش جمهوری اسلامی ایران نیز عملیات‌های سایبری خود را علیه دشمنان خارجی و داخلی اجرا کرد. به‌طور کلی، جنگ سایبری میان کشورها به دلیل آسیب‌پذیری سیستم‌های اطلاعاتی کشورهای هدف، می‌تواند تأثیرات گسترده‌ای در اقتصاد، امنیت ملی و حتی زندگی شهروندان داشته باشد.
به طور مثال، حملات سایبری می‌توانند باعث قطعی سیستم‌های برق، حمل و نقل، بانکداری و سایر زیرساخت‌های حیاتی کشور شوند و باعث توقف فعالیت‌های اقتصادی و عدم دسترسی شهروندان به خدمات اساسی شوند. آنها می‌توانند همچنین اطلاعات حساس و مهم را در دسترس دشمنان قرار دهند و در نتیجه به امنیت ملی آسیب بزنند.
بنابراین، جنگ سایبری می‌تواند به عنوان یک تهدید جدی برای امنیت ملی و اقتصاد کشورها محسوب شود و باید با راهکارهای مناسبی مانند تقویت امنیت سایبری و آموزش افراد در این زمینه، مقابله شود.
ارتش سایبری جمهوری اسلامی ایران تا کنون چندین بار پاسخ این حملات را داده که از جملگی آنها میتوان به نمونه های زیر اشاره کرد که بصورت واضح و شفاف در مرکز های خبری مرجع و اصلی تحلیل و تایید شده.
۱ـ حمله سایبری به شبکه‌های بانکی آمریکا
در سال 2012، گروهی مرتبط با ارتش جمهوری اسلامی ایران به نام "آفتاب گستر" (Sun Army) حملاتی را علیه بانک‌های آمریکایی انجام دادند که منجر به قطعی پیوند بین بانک‌ها با اینترنت شد. این حملات باعث ایجاد مشکلات و خسارات اقتصادی و مالی در بسیاری از شرکت‌ها و ارگان‌های بانکی آمریکایی شد.
۲ـ حمله به نیروی دریایی آمریکا:
در سال 2013، گروهی مرتبط با ارتش جمهوری اسلامی ایران به نام "دسته ۳۰۳" (Cutting Sword) به سایت نیروی دریایی آمریکا حمله کردند. این حمله باعث قطعی و چند روزه به سایت نیروی دریایی آمریکا شد و طولانی‌ترین حمله سایبری به یک سازمان دولتی آمریکایی شد.
۳ـ حمله به شبکه‌های اینترنتی اسرائیل:
در سال 2020، گروهی به نام "پاسداران سایبری" که با سپاه پاسداران ارتباط دارند، به شبکه‌های اینترنتی اسرائیل حمله کردند. این حمله باعث قطعی سایت‌های بسیاری از شرکت‌ها و ارگان‌های دولتی اسرائیل شد.
دلیلی که جنگ‌های سایبری به عنوان جنگ بعدی پس از جنگ‌های جهانی اول و دوم و جنگ سرد شناخته می‌شوند، این است که این جنگ‌ها دارای تأثیرات بسیار گسترده‌تر و عمیق‌تری می‌باشند و می‌توانند به طور جدی به امنیت ملی کشورها و حتی به زندگی شهروندان تأثیر بگذارند. در حین جنگ‌های سابق، نیروهای نظامی به طور مستقیم در میدان با یکدیگر درگیر بودند، اما در جنگ سایبری، هیچ نیروی نظامی به طور مستقیم درگیر نیست و جنگ بیشتر در فضای سایبری و اینترنتی رخ می‌دهد.
علاوه بر این، در جنگ سایبری، معیارهای مختلفی برای سنجیدن پیروزی تعریف شده است؛ به عنوان مثال، پیروزی در جنگ سایبری ممکن است به معنای دستیابی به اطلاعات مهم و رازآلود، قطعی سیستم‌های حیاتی یا ایجاد خسارت‌های بسیار در زیرساخت‌های مختلف باشد. به همین دلیل، برخلاف جنگ‌های سابق، در جنگ سایبری نمی‌توان به طور دقیق نقشه و برنامه‌های دشمن را پیش‌بینی کرد و در نتیجه، بسیاری از کشورها نیاز دارند تا در برابر حملات سایبری محافظت خود را افزایش دهند و برای مقابله با آنها، تکنولوژی‌های جدید و روش‌های متفاوتی را بکار ببرند. به همین دلیل، جنگ سایبری به عنوان یک تهدید جدی برای امنیت ملی و زندگی شهروندان در نظر گرفته می‌شود.
