درود
(کاملا بدون محتوای خاصه و اصلا جمله هام ربطی به هم ندارن)
گروه آونگ خیلی کارشون درسته!
آدم شاید قبل اونو یادش بیاد
اما نمیدونه چه جوری میگذروند
چه جوری رویاهای جون دار داشت برای ادامه دادن
چه جوری غذاها خوش مزه بودن
چرخیدن توی پارک بدون خوردن خوراکی و تنهایی حال خوب کن بود
چه جوری جلسه های مشاوره لحظه شماری میخواستن و ذوق بی انتها
وقتی با رفیقت حرف میزدی حالش خوب بود
نه اینکه سر کسلی تو اونم داغون شه
ترکیب نقاشی کردن و پادکست گوش دادن جذاب ترین بود
گرفتن تصمیم اینکه باید انقدر عمر کنی که بچت برسه به حدی که توی دل بقیه خوب جا گرفته باشه و بعد تو مراقبش باشن
راحت بود
دانشگاه و ژوژمان های دهن سرویس کن، غر زدن نداشت
میل به خوابیدن 24 ساعته نبود
و یه جوری بودن! مدت ها بود که سراغی نگرفته بود
به قول نگین
شما تنها آدمی نیستید که مظلوم واقع شده و همه بهش ظلم کردن
بلکه یکی دیگه هم توی زندگیش یه ظالم داشته اونم خود شما بودید
واقعیت اینه که برای گفتن هرچیزی که دلی باشه، بدون فکر به اینکه طرف فلانی رو نگیرم، اونو نکوبم، و مشخص باشه دارم حس خودمو مینویسم، خدا خدا میکنم نخندید بهم، فکر نکنید الان میخوام بشنوم نههه این طوری نیست، سخته
راستش اوضاع زندگی خوبه(اگه شرایط کلی رو در نظر نگیریم)
انقدر کار دارم که باید انجام بدم
پنج شنبه یه همایش خفن رفتم و لذت بردم
جاتون خالی سوپ جو امشب خوردم و باید بگم سوپ غذاس !
رفیقم و دوستام سالمن
به نظر میاد رو فرمن
پیشرفت کردم و یه نگاهی به شعر های جون دار شاعرا میندازم
سریال میبینم
بگید نگید به کارای دانشگاه هم همچون خر میرسم
اما خوب
حالم خوب نیست
درونم پاشیده
نابودم
و دوباره افتادم روی اون نقطه که :
خوب که چی؟!
چرا این زندگی تموم نمیشه بمیرم برم راحت بخوابم؟
همین دیگه
فعلا
