مدرسه ای که می رفتم، مدرسه ی ارامنه بود ولی معلم فارسی ما ارمنی نبود. یادمه اول دبستان که بودم سر کلاس هایش چیزی نمی فهمیدیم. معلم ما با درس الفبا شروع کرد. مشق ما یه کتابی بود با کلمه های خیلی سخت که برای بچه اول دبستان مناسب نبود ولی ما هر شب تمرین می کردیم و از روی کلمات چندین بار می نوشتیم بدون این که معنی کلمات را بفهمیم. اولین اشتباه املایی ام کلمه ی صبح بود که من نوشته بودم صحب. ولی با این حال به خاطر داشتن حافظه ی تصویری قوی و مشق های زیاد معلم ام، انتخاب من املای ۲۰ هست.
