هراکلیتوس می‌گوید:
«همه چیز در تغییر است و هیچ‌چیز پایدار نیست.»
اما در سیاست، گاهی ثباتی مصنوعی بر پویایی واقعی غلبه می‌کند. آیا ماندگاری همیشه نشانه قدرت است، یا گاه تنها یک توهم بی‌جان؟
زمستان که از راه می‌رسد، گل‌های طبیعی زیر هجوم سرما سر خم می‌کنند، رنگ می‌بازند و آرام می‌میرند. در کنارشان، گل‌های مصنوعی بی‌تفاوت و بی‌جان ایستاده‌اند، نه از سرما می‌لرزند، نه بویی دارند، نه پژمرده می‌شوند. اما ماندگاری بدون جان چه ارزشی دارد؟ سیاست هم گاه چنین است؛ برخی رهبران می‌آیند و می‌روند، فریاد می‌زنند و فرو می‌ریزند، در حالی که برخی دیگر همچون مجسمه‌هایی بی‌احساس، بی‌هیچ تغییری باقی می‌مانند. کدام‌یک واقعی‌تر است؟ آن‌که زنده است و می‌شکند، یا آن‌که ایستاده اما بی‌روح است؟
نتیجه اینکه در زمستان، گل طبیعی می‌لرزد و می‌میرد، اما گل مصنوعی بی‌احساس و بی‌تغییر، فقط تماشاگر سرمای روزگار است." 🌿❄️
