چند روزه که مشام‌ام بوی سوختگی استشمام می‌کنه و اول‌ش می‌چرخیدم چی داره می‌سوزه، چی سوخته. دیدم نه چیزی نیست، اینجا نیست. حتمن بیرونِ خونه‌ست. دیروز بیرون خونه بودم دیدم باز این بو اومد به مشام‌ام. شک کردم. «این طبیعی نیست!» گفتم لابد نشونه‌ی چیزیه. شاید بیماری‌ای داشته باشیم که افکتش اینه. مثل باد کردنِ دست و پا وقتی از خواب پا می‌شی که ممکنه از چربی خون باشه. شاید این استشمام بی‌وقت و بی‌جای بوی سوختگی، علامت بیماری‌ای چیزی باشه.
سرچ کردم.
همون اولین مطلب جوابم بود:
خب ظاهرن به مدت طولانی درگیر با کرونا بودم و هیچ متوجه نشدم و دچار «بویایی‌پریشی» شدم. حالا من دو ماهه که واکسن زدم و الحمدلله هیچ وقت هم درگیر کرونا اونطور که متوجه بشم نشدم. خانومم و کسانی هم که باهاشون در ارتباطم -الحمدلله- درگیر کرونا اونطور که خبردار شیم نشدن.
ولی حالا، عوارض درگیریِ بدنم با این بیماری در من به وجود اومده. به این افکت فکر کردم. افکت عجیبیه. الان اگه تعداد زیادی باشیم که دچار این بویایی‌پریشی شده باشیم، و یکجایی واقعن بسوزه ممکنه دچار اشتباه بشیم. یعنی الان بدن ما داره حکمِ «چوپان دروغگو» رو پیدا می‌کنه. باید دید عوارض دیگه‌ای هم این بیماری اضافه می‌کنه به ما.
آیا قراره نسبت ما با واقعیت مخدوش بشه؟ :) دنیای عجیبی می‌شه.
