در دهم نوامبر سال ۱۹۵۱، آقای Hugh Beaver (هوگ بیور) که مدیر عامل کارخانه گینس بود، به یک مهمانی تیراندازی در اسلوب شمالی در نزدیکی رودخانه ی اسلانی در ایالت وکسفورد در ایرلند رفت. او درگیر این بحث شد که کدام پرنده ی بازی در اروپا از همه سریعتر است، سلیم طلایی (نوعی پرنده) یا خروس سیاه، (که البته سلیم طلایی سریعتر است). آن شب در خانه ی کاستلبریج او متوجه شد که تایید اینکه آیا سلیم سیاه سریعترین پرنده ی اروپا است یا نه در کتب مرجع غیر ممکن است. بیور می دانست که سوالات بسیار دیگری نیز در سراسر ایرلند، مورد بحث قرار میگیرد، ولی هیچ کتابی در دنیا برای پاسخ به این سوالات وجود ندارد. او به این نتیجه رسید که کتابی که به این گونه سوالات پاسخ دهد، احتمالا مورد پسند همگان قرار خواهد گرفت.
برای این کار کریستوفر چتوی دانشجویان دوقلویی به نامهای نوریس و راس مک ویرتر را پیشنهاد داد که یک آژانس جستجوی اطلاعات را در لندن اداره می کردند. این دو برادر مامور شدند آن چیزی را جمع آوری کنند که بعدها در اگوست سال ۱۹۵۴به صورت کتاب رکوردهای گینس درآمد. هزار نسخه از این کتاب چاپ و منتشر شد. بعد از تاسیس دفتر کتاب رکوردهای گینس در خیابان ۱۰۷ فلیت در لندن، اولین نسخه ی ۱۹۷ صفحه ای در ۲۷ اگوست سال ۱۹۵۵ صحافی شد و تا کریسمس در راس فهرست بهترین فروش های بریتانیا قرار گرفت. Beaver گفت “این یک توزیع برای بازاریابی بود و هدفش پولسازی نبود”. سال بعد این کتاب در امریکا چاپ شد و ۷۰۰۰۰ نسخه از آن به فروش رفت.
از آنجا که این کتاب به موفقیت شگفت آوری دست یافت، نسخه های زیادی از آن چاپ شدند در نهایت به صورت یک الگوی تجدید نظر یک ساله قرار گرفت که در اکتبر چاپ می شد تا با فروشِ کریسمس همزمان شود. برادران مک ویرتر سالها به چاپ این کتاب و کتابهایی همانند آن ادامه دادند. هر دو برادر حافظه ای همانند یک دانشنامه داشتند و در سریال تلویزیونی دارندگان رکورد که بر اساس این کتاب ساخته شده بود، کودکان از انها سوالاتی درباره ی رکوردهای جهانی می پرسیدند و آنها نیز معمولا پاسخ درستی می دادند.ارتش موقت جمهوری خواه ایرلند راس مک ویرتر را در سال ۱۹۷۵ ترور کرد. در پی ترور راس آن بخشی از برنامه که در آن سوالات کودکان درباره ی رکوردها پاسخ داده می شد، “نوریس در آنجا” نام گرفت.
گینس ترین های منحصر به فرد” (که بعدها به آن کتاب رکوردهای گینس می گفتند) در سال ۱۹۵۴ به وجود آمد تا اولین کتاب را چاپ کند. انتشارات استرلینگ در امریکا چندین دهه حق انتشار این کتاب را داشت و تحت مدیریتش این کتاب تبدیل به نامی آشنا شد. مالکیت این گروه ابتدا برای گینس PLC و بعد تا سال ۲۰۰۱ متعلق به Diageo (دیاگو) بود که Gullane Entertainment (سرگرمی گالن) آن را خریداری کرد. سپس HIT Entertainment ، گالن را در سال ۲۰۰۲ خریداری کرد. در سال ۲۰۰۶ شرکت Apax Partners (همکاران اپکس) را خریداری کرد و بعدها در اویل ۲۰۰۸ “کتاب رکوردهای گینس “ را به گروه Jim Pattison (جیم پتیسون) فروخت که شرکت مادر Ripley Entertainment بود مجاز به اداره ی “کتاب رکوردهای گینس “ ‘ Attractions (جذابیت های “کتاب رکوردهای گینس “ ) بود. “کتاب رکوردهای گینس “ در حالیکه در نیویورک و توکیو دفتر داشت اما دفتر مرکزی اش در لندن باقی ماند ولی موزه جذابش در دفتر مرکزی Ripley در اورلاندو در فلوریدا می باشد.
