اعتیاد جهانی به سوختهای فسیلی نهتنها موجب افزایش دمای زمین شده، بلکه گسترش آلودگی هوای سمی، آتشسوزیهای گسترده جنگلی و شیوع بیماریهایی مانند تب دنگی را نیز در پی داشته است. برآوردها نشان میدهد میلیونها نفر در سراسر جهان هرساله بهطور مستقیم یا غیرمستقیم در اثر پیامدهای گرمایش جهانی جان خود را از دست میدهند.
براساس خبری که در کلین پست نوشتم، جهان بهدلیل عمل نکردن کشورها به تعهدات اقلیمی خود، همچنان در مسیر خطرناک افزایش ۲.۶ درجهای دمای زمین تا پایان قرن قرار دارد؛ سطحی از گرمایش که میتواند فاجعهای جهانی رقم بزند.
میزان مرگومیر ناشی از گرما از دهه ۱۹۹۰ تاکنون بیش از ۲۳ درصد افزایش یافته و بین سالهای ۲۰۱۲ تا ۲۰۲۱ بهطور میانگین سالانه حدود ۵۴۶ هزار نفر در اثر گرما جان خود را از دست دادهاند. تقریباً در هر دقیقه از سال، یک نفر در اثر گرما جان خود را از دست میدهد که واقعاً تکاندهنده هست.
درواقع گرمتر شدن زمین به این دلیل هست که کشورها از مسیر تحقق اهداف کاهش انتشار گازهای گلخانهای فاصله گرفتهاند؛ درحالیکه سهم زغالسنگ در تولید برق بهدلیل رشد انرژیهای تجدیدپذیر کاهش یافته، تقاضای جهانی برای برق بهحدی بالا رفته که درمجموع مصرف زغالسنگ همچنان رشد کرده است.
طبق توافقنامه پاریس، جهان باید تا سال ۲۰۵۰ به نقطه انتشار خالص صفر کربن برسد تا گرمایش زمین در حد ۱.۵ درجه سانتیگراد نسبت به دوران پیشاصنعتی مهار شود. تحقق این هدف مستلزم جایگزینی برق کمکربن بهجای نفت، گاز و سایر سوختهای فسیلی است. اما تا زمانی که سیستم برق جهان بر پایه سوختهای فسیلی استوار باشد، اثرات مخرب زنجیرهای آن ادامه خواهد داشت. اگر رکورد مصرف زغالسنگ تکرار شود، کنترل گرمایش در سطح ۱.۵ درجه عملاً ناممکن خواهد بود.
ما مسیر درستی رو در پیش گرفتهایم؛ بهجز سیاستهای عجیب اخیر ترامپ، تقریبا تمامی کشورهای جهان بهسرعت بهسمت تجدیدپذیرها حرکت میکنند. در ایران هم این رشد به مرحله اجبار رسیده. نکته این هست که به گفته محققان، اگرچه مسیرمان درست هست، اما سرعتمون هنوز کافی نیست.
ادامه دارد...
