نه واقعا به نظر من این طور نیست و ممکنه یکی سالش را با بهترین وضعیت شروع کنه و در ادامه با بدترین ها رو به رو بشه و بالعکس؛ ولی میدونی مسأله چیه؟ ما آدما همیشه دنبال یه نقطه ی خاص برای شروعیم برا همینه مثلا تاریخای خاصو ملّت دوس دارن و مراسم هاشون رو تو اون روز می گیرن. برا همینه همیشه دنبال یه شنبه ای هستیم برا شروع درس خوندن و ورزش کردن و رژیم گرفتن.
زمان ما یه سریالی نشون میداد تلویزیون به اسم مشق عشق که توش کوروش تهامی(امید) و لاله اسکندری(الهه) تو تاریخ ۷۷/۷/۷ ازدواج کرده بودن بعد این امید والیبالیست بود و طی یه حادثه ای پاشو از دست داده بود و دیگه کلا از زندگی ناامید شده بود(بر خلاف اسمش) و زده بود زیر همه چی و ازدواجشو و زن و زندگی و ..و کنج عزلت پیشه کرده بود. حالا درسته آخرش سر عقل اومد ولی به نظرم میخواست بگه مهم نیست چه تاریخی داری مثلا ازدواج میکنی( ۴ تا ۷ که _عدد مقدسیه خیلی جاها_ اصن ردیف شده باشه واسه تاریخ عروسیت) مهم ادامه ی اون شروعه؛ مصداق همون جمله هه که خیلی معروف شده که «نگهداری مهم تر از به دست آوردن است».
خلاصه کنم براتون که سالی که نکوست از تک‌تک روزهاشه که نکویی باید بباره وگرنه اولش که خب معمولا همه یه شور و نشاطی درونشون هست و هنری نیست نکو بودنش.
این شاید دلیل نداشتن شوری مثل سالیان قبل برای من در ابتدای سال بود چون دیگه به نظرم اون اول ساله خیلی مهم نیست. آره قشنگه شکوفه ها دراومدن هوا خوبه مردم شادن ها ولی این حال خوبه اگه ادامه نداشته باشه که خب چی؟
اون امتداده که برا من مهم شده دیگه در هر مسأله ای. امتداد حال خوب، امتداد دوستی، امتداد رابطه، امتداد هر چی وگرنه تو بگو شروعش که قشنگ‌بود برا من مهم نیست دیگه. اصن حاضرم شروعش قشنگ‌نباشه ولی امتدادش باشه.
ولی حالا عجالتا وقتی اکثریت دچار شور و غلیان بهار شدن منم نحسی نکنم و در این حرکت جمعی همراه باشم. باشد که این حال خوب امتداد یابد تا آخرین روز اسفند.
