عزیزم، محبوبِ من ، النازِ قشنگم ؛
گاهی از خود می پرسم جایی در سرزمین دلم هست که تو در آن نباشی؟!
همه ی این سرزمین را به تاراج ببر که خود به استقبال آمده ام
آری آمده ام که با رأی خود ببازم...
در جنگِ با معشوق ، بازنده ( برنده ) است ؛
عشق ، عبور از خویشتن است
چه عبورِ دلنشینی ....
از میانِ زمینیانی که می خواهند مرا به بن بست بکشانند گریزانم به سوی معبودی که از روحِ آسمانی خود در من دمید و تپشِ عشقِ تو را در قلبِ من قرار داد و اعتبارش به همین قداست است
من به لیاقت تو ایمان دارم چرا که محبوبیت بدون مقبولیت ماندنی نیست .
