این سوال همیشه در ذهنم بوده که چرا آدم ها می تونن تا این حد بی رحم و سنگدل باشن؟ تصور می کنم هرگز به جواب توجیه کننده ای نمی رسم واقعا عجیب نیست؟ همهٔ ما ابتدا یکسانی داشتیم، همه ما روزی به این جهان دعوت شدیم بدون داشتن هیچ بدی بدون شناخت هیچ چیز همین قدر پاک و معصوم، ای کاش هیچ وقت جهان را نمی شناختیم، واقعیت همیشه تلخه! چی شد که انقدر بد شدیم؟ چرا باید آنقدر بد باشیم؟ اگر همه آدم ها جهان خوب بودن چی میشد؟ و هزاران سوالی که ذهن مرا درگیر کرده. اما یک جواب دست و پا شکسته ای پیدا کرده ام، به نظرم اگر همه خوب باشند دیگر این خوبی ها دیده نمی شود مثل خیلی چیز ها که بود به چشم ما عادی شدند، شاید آن وقت دیگر تفاوتی میان آدم ها وجود نداشت. میدانی خانواده نقش مهمی در پروش ما دارد واقعا یک ادامه نسل است بدی ها و خوبی ها ادامه پیدا می کند و پایانی ندارد. خوبی در کنار بدی معنا می گیرد و زندگی را به ما نشان می‌دهد و واقعیت این است :)
چی شد که انقدر بد شدیم؟ چرا باید آنقدر بد باشیم؟ اگر همه آدم ها جهان خوب بودن چی میشد؟ و هزاران سوالی که ذهن مرا درگیر کرده. اما یک جواب دست و پا شکسته ای پیدا کرده ام، به نظرم اگر همه خوب باشند دیگر این خوبی ها دیده نمی شود مثل خیلی چیز ها که بود به چشم ما عادی شدند، شاید آن وقت دیگر تفاوتی میان آدم ها وجود نداشت. میدانی خانواده نقش مهمی در پروش ما دارد واقعا یک ادامه نسل است بدی ها و خوبی ها ادامه پیدا می کند و پایانی ندارد. خوبی در کنار بدی معنا می گیرد و زندگی را به ما نشان می‌دهد و واقعیت این است. بیایم خوبی ها را در کنار بدی ها بپذیریم و همین طور زندگی را دوست داشته باشیم، بدون قضاوت آنکه آن فرد آدم خوب یا بدی است و یا چرا خوب یا بد است.
