فکر میکنم در آدم های نسل فعلی زن ها شکارچی های پرکار تری نسبت به مرد ها باشن
این تصویر وقتی خیلی واضح به چشمم اومد که وسط یک لباس فروشی به حرکات بقیه آگاه شدم
زن هایی که دنبال طعمه های خودشون از یک رگال به رگال بعدی میرفتن،
دل و روده لباس ها رو برای دیدن اندازه‌شون در میاوردن،
حتی اگه فروشنده میگفت فقط همین رنگ مونده برای اطمینان یک دور دیگه همه ی گوشه کنار ها رو میگشتن
و لحظه تحویل سفارش یچیزی مثل لحظه سند کردن پیروزیه؛ مثل لحظه ای که پا داخل غار گذاشته میشه با طعمه ی شکار شده روی کول
اونجا حس کردم ما چقدر رفتار های تکرار شونده طی تمام این سال ها داشتیم
انگار هر چقدر هم دنبال زمان بدویم و خودمون رو بیشتر به تکنولوژی آغشته کنیم هم باز همون هایی هستیم که بودیم
یا حداقل امیدوارم همیشه یک ذره همون هایی باشیم که بودیم و هیچ وقت کاملا از مبدا دور نیوفتیم
