آلیاژ آلومینیوم در واقع یک عنصر شیمیایی می باشد که جز سیزدهمین عنصر جدول تناوبی است. آلیاژآلومینیوم با نماد (AL) در جدول تناوبی مشخص می شود.
از مهمترین ویژگی های آلیاژ آلومینیوم می توان به موارد ذیل اشاره کرد:
به نرم بودن
نقره ای رنگ بودن
چکش پذیری
غیرمغناطیسی
رسانا
?
آلیاژ آلومینیوم پس از اکسیژن و سیلیسیم، به عنوان یک عنصر فراوان شناخته می شود که مقدار زیادی از آن در داخل پوسته کره زمین قرار دارد.
آلومینیوم آلیاژی با خاصیت فلزی می باشد که معمولاً شامل 90 الی 96 درصد آلومینیوم بوده و علاوه بر آن دارای یک یا چند عنصر دیگر می باشد که به منظور بهبود خواص به آلومینیوم افزوده شده‌اند. معمولاً این آلیاژها علاوه بر عناصر آلیاژی اصلی شامل چندین عنصر آلیاژی فرعی نیز هستند که مقدار اندکی داشته ولی تأثیر بسیاری بر ویژگی‌های آنها دارند.
لازم به ذکر است که آلومینیوم به دلیل شکل پذیری بالایی که دارد در صنعتهای مختلفی مانند صنعت ساختمان و درب و پنجره و همچنین جهت ساخت دستگیرههای ( دستگیره کابینت و دستگیره درب اتاق ) مختلف نیز از آن استفاده می شود.
املای رسمی این عنصر در زبان لاتین، IUPAK) Aluminium ) است، اما عموماً آمریکایی‌ها و کانادایی‌ها آن را بصورت Aluminum نوشته و تلفظ می‌کنند.
?
“همفری دیوی” در سال ۱۸۰۷ اسم Aluminum را برای این عنصر کشف شده در آن زمان ارائه کرد، ولی بعداً تصمیم گرفت تا این نام را به Aluminium تغییر دهد تا با وجود ium در نام بیشتر عناصر مطابقت داشته باشد.
مدتها بعد املای Aluminium در بریتانیا و آمریکا به صورت متداول استفاده شد، اما بعد به صورت تدریجی آمریکایی‌ها برای اهداف غیرتخصصی این نام را به Aluminum برگرداندند. نام رسمی این عنصر در آمریکا و در رشته شیمی تا سال ۱۹۲۶ بصورت Aluminium استفاده شده است. از این تاریخ به بعد انجمن شیمی آمریکا تصمیم گرفت که در نشریات خود از از املای Aluminum استفاده کند.
یکی از مواردی که در آلومینیوم خالص وجود دارد مقاومت در برابر خوردگی است، با این حال در صورتی که بسته به نیاز آلومینیوم را به یکی از ردههای آلومینیوم آلیاژی تبدیل کنیم به علت تاثیر بالا و مثبت عناصر افزوده شده مقاومت در برابر خوردگی آن به شکل قابل توجهی افزایش می یابد.
?
اکثر ردههای آلومینیوم آلیاژی به علت تشکیل طبیعی لایه اکسیدی چسبنده به سطح مقاومت به خوردگی اتمسفری و شیمیایی بالایی دارند. این مشخصه در آلیاژهای سری 1xxx، 3xxx، 5xxx و 6xxx بارزتر است.
آلومینیوم و آلیاژ آلومینیوم رسانایی حرارتی بالایی دارند و با توجه به اینکه نسبت به فولاد دمای پایین‌تری جهت ذوب دارند، ولی چنانچه در مجاورت آتش قرار گیرند دمای آنها با سرعت کمتر افزایش می یابد.
آلیاژهای آلومینیوم رسانایی الکتریکی بسیار بالایی دارند. اما با توجه به این موضوع از بین رساناهای تجاری فلز نامبرده بعد از مس در ردیف دوم از نظر رسانایی قرار دارد.
آلیاژ آلومینیوم با چگالی کم، برای ساخت آلیاژ های مهندسی کاربرد مناسب بسیار بالایی دارد .
اگر چه استحکام آلیاژهای پایه به اندازه استحکام حصول در فولاد ها نیست ولی نسبت استحکام به وزن این آلیاژها بالا می باشد.
به همین دلیل آلیاژهای تجاری این فلز، تعداد زیادی دارند. شما می توانید به وسیله کار گرم و یا رسوب سختی، مقاوت و استحکام این آلیاژها را افزایش دهید.
شما می توانید از آلیاژ آلومینیوم در بسیاری از روشهای فلز کاری که نیاز به کارپذیری دارند، استفاده کنید. (مانند اکستروژن)
اما اکستروژن آلومینیوم یعنی چی؟
اکستروژن پروفیل آلومینیوم در واقع یک فرآیند کارگرم است که در آن بیلت‌های آلومینیومی با فشار بالا قرار میگیرند و از یک مقطع با شکل مشخص که قالب نام دارد، عبور داده می‌شود.
محصول خروجی، لوله ، میله و پروفیل در تمام طول خود دارای یک شکل مشخص است.
بیلت اولیه آلومینیوم می‌تواند استوانه‌ای یا مستطیلی شکل باشد که با ریخته‌گری نیمه پیوسته تولید می‌شود.
آلیاژهای آلومینیوم را می توان با طیف گستردهای از روشهای معمول تجاری مانند جوشکاری، لحیم کاری، پیچ کاری، پرچ کاری و حتی میخ زنی به یکدیگر متصل نمود.
آلیاژهای آلومینیوم، به عنوان یکی از مواد سازهایی به شمار می آیند که قابلیت بازیافت دارند و می توان مجددا آن را به شکلی که از قبل طراحی شده بود طراحی کرد. همچنین شما می توانید پس از بازیافت از آن ها به عنوان محصولاتی با کیفیت بالا استفاده نمایید.
?
همانطور که مطلع می باشید عناصر مختلفی با فلز آلومینیوم ترکیب شده و آلیاژ به دست می آید. اما باید بدانید که همه عناصر قابلیت ترکیب شوندگی با این فلز را نداشته و بعد از مخلوط شدن آلیاژی به دست نمی آیند.
از جمله این عناصر می توان از روی، منیزیوم، مس و سیلسیوم نام برد. این عناصر خاصیت حل شوندگی بالایی در این فلز از خود نشان می دهند.
نخستین شرکت تولید آلومینیوم در سال ۱۹۰۷ در کشور آمریکا تاسیس گردید.
صنایع بسته بندی به تنهایی ۲۰ درصد آلومینیوم تولیدی جهان را مصرف می کنند.
پیش بینی ها نشان میدهد طی دهه آینده تقاضا برای آلومینیوم به ۵۴میلیون تن در سال افزایش یابد.
کشور چین با ۱۸میلیون تن مصرف آلومینیوم، یک سوم تقاضای جهانی را به خود اختصاص خواهد داد.
طبق بررسی های انجام شده، می توان متوجه شد که قلب تپنده توسعه آلومینیوم در مناطق دارای انرژی نظیر خلیج فارس خواهد بود .
امارات متحده عربی در کنار بحرین، قطر و عمان به سرعت در حال سرمایه گذاری در بخش آلومینیوم هستند .
کشور ایران تولید آلومینیوم را از سال ۱۳۵۱ آغاز نموده و ظرف مدت ۲۰ سال تولید خود را از۱۰ هزارتن به ۷۷هزارتن در سال ۱۳۷۱ و به ۱۶۷هزارتن در سال ۱۳۸۱ رسانید. در حال حاضر با احتساب ۱۴۷ هزار تن ظرفیت نهایی هرمزال، ظرفیت تولید آلومینیوم کشور نزدیک بر ۴۵۷ هزار تن در سال خواهد شد.
متوسط مصرف انرژی الکتریکی در دنیا برای تولید هر کیلوگرم آلومینیوم بیش از ۱۵ کیلو وات ساعت میباشد که چندین برابر مصرف انرژی درصنایع فولاد و مس می باشد .
درحال حاضر بیش از ۶۵ درصد از تولید جهانی در اختیار ۵ کشور چین، روسیه، کانادا، استرالیا و ایالات متحده می باشد.
