قسمت چهارم از داستان من و مامانم اینا به بحث پیرامون “بی پاسخ ماندن پرسش ها” می پردازد.
نسلهای تازه در زندگی اجتماعی با تغییرات دائمی مواجه میشوند و این تقابل و سردرگمی موجب پرسشگری میشود و اگر پاسخها قانعکننده نباشد یا حداقل به زبانی قابل فهم برای نسل جدید ارائه نشود، بر فاصلهها میافزاید. پرسشگران به پرسشگران میپیوندند و در مقابل کسانی که پرسش نمیکنند و پاسخی هم برای پرسشها ندارند صف میآرایند.
از آنجا که بزرگترها میدانند در فرهنگ، همیشه حق با بزرگترهاست و دهان کوچکترها همیشه بوی شیر میدهد، اغلب گفتگوی منطقی میان طرفین انجام نمیشود و کار به تخریب و بدگویی میکشد.
منبع: تاب روان