علیرضا احمدی قره زاغ
طبق آیه 142 سوره مبارکه اعراف، خدای متعال دو شاخص برای فرد اصلح معرفی می نماید؛ «...قَالَ مُوسَى لِأَخِيهِ هَارُونَ اخْلُفْنِي فِي قَوْمِي وَأَصْلِحْ وَلَا تَتَّبِعْ سَبِيلَ الْمُفْسِدِينَ » شاخص اول عبارت است از صالح بودن؛ و منظور از صالح بودن ، ایمان و اعتقاد راسخ به دین اسلام با تمام اصول و فروع و لوازمات آن است؛ بنا بر این کسی که بعض دین را قبول کند و بعض دیگر را نپذیرد ، صالح نیست. صالح کسی است که دغدغه حجاب و عدالت اجتماعی و مردم داری و ساده زیستی دارد و اطاعت از ولی فقیه را به عنوان یک اعتقاد قبول دارد. صالح کسی است که هزینه توسعه اقتصادی را به قیمت خورد شدن یک نسل و یک طبقه قبول ندارد. صالح کسی است که مشروعیت حضورش در عرصه انتخابات را به تنفیذ و اذن ولی فقیه خود میداند.صالح کسی است که خود را خادم مردم دانسته و برای این خادمی افتخار و مباهات می نماید. صالح کسی است که از متخصصین متعهد و بصیر در عرصه مدیریتی استفاده میکند و مقدرات کشور را به دست افراد انقلابی متعهد و متخصص می سپارند و اجازه ظهور و بروز مدیریت غربی با سیاست های کثیف ماکیاولی را به نا اهلان و دیو صفتان منافق نمی دهد. صالح کسی است که با اهل دین و دینداران و ایثارگران و آزادگان و خانواده های شهدا و شهدا ، مرابطه و وثیق دارد و برای رسیدن به اهداف جزئی و کلی، دست به دامن رجاله ها و دجاله ها و جادوگران و رمالان نمیشود و اهداف بلند جامعه اسلامی را با استناد و استفاده از روشهای مدیریت قرآنی پیش می برد. شاخص دوم عبارت است از اصلاح گری؛ و منظور از اصلاح گر به قول مقام عظمای ولایت، کسی است که با «فقر و فساد و تبعیض» مبارزه نماید. اصلاح گر کسی است که از خوی اشرافی گری و روحیه دیکتاتوری اجتناب نموده و بر دشمن لبخند نزندو با مرعوب شدن در مقابل دشمن، عزت جامعه را به ذلت تبدیل نکند. اصلاح گر کسی است که خود دچار فساد نشود و خود را موظف به هدایت و کمال تک تک افراد جامعه بداند و سعی نماید مردم را بهشتی نماید. اگر کسی شعار اصلاحات سر بدهد اما در عمل ، مخالف جریان دین حرکت کند، طبق فرمایش قرآن « وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ لَا تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ قَالُوا إِنَّمَا نَحْنُ مُصْلِحُونَ * أَلَا إِنَّهُمْ هُمُ الْمُفْسِدُونَ وَلَكِنْ لَا يَشْعُرُونَ» ؛ و چون به آنان گفته شود در زمين فساد نكنيد مى گويند ما خود اصلاحگريم بهوش باشيد كه آنان فسادگرانند ليكن نمى فهمند (بقره آیات 11 و 12) . شعار دهنده اصلاحات که تهی از اعتقاد و عمل به دین باشد ؛ مفسد نفهم است که خطرش را ، باید به جامعه گوش زد نمود؛ چنین گروهی در واقع مفسدانی هستند که در صدد انحراف جامعه از اهداف و آرمانهای الهی هستند و اصلاحات آنها در واقع دین زدایی از جامعه است؛ فلذا اصلاح طلبی یک مطالبه قرآنی است به شرط اینکه ویژگی های واقعی آن را لحاظ کند و ویژگی جامع اصلاح طلب قرآنی « صالح » بودن من جمیع الجهات مد نظر قرآن و قانون اساسی و میثاق ملی است ، در غیر این صورت یک « مفسد» با شعار اصلاحات است.
