شاید شما هم افسانه ولنتاین را شنیده باشید که در آن یک کشیک مسیحی به نام والنتین در دوره ممنوعیت ازدواج توسط امپراطوری روم، به‌صورت مخفیانه عشاق را به عقد هم درمی‌آورد و گل سرخ به آن‌ها هدیه می‌داد و در نهایت آن کشیک زندانی شد و او را اعدام کردند. اکثر قریب به‌اتفاق مسیحیان ، به یاد کشیش والنتین در مذهب کاتولیک با ارسال گل و کارت تبریک در مراسم یادبود آن کشیش شرکت می‌کنند. این مراسم شاید برای مسیحیان که عقبه تاریخی و پر افتخاری ندارند و به دنبال هویت سازی هستند امری مطلوب باشد اما این افسانه برای ملت با هویت و پر افتخار مسلمانان نمی تواند هویت سازی کند چرا که مظهر واقعی عشق و محبت و دوستی را خدای متعال در سوره الرحمن بیان فرموده است.
«مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ یَلْتَقِیَانِ... یخَرُجُ مِنهْمَا اللُّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجَان»؛ دو دریا را روان کرد تا با یکدیگر تماس پیدا کردند... از آن دو مروارید و مرجان بیرون می‌آید. طبق روایات، منظور از دو دریا حضرت علی(ع) و حضرت فاطمه(س) و منظور از مروارید، امام حسن(ع) ومنظو از مرجان، امام حسین(ع) است. هر چند در دین مقدس اسلام همه روز ها روز عشق است ولی؛ اگر قرار باشد شگفت‌انگیزترین و زیباترین احساسات خود را در یک روز خاص به کسی هدیه کنیم آن روز ، روز ازدواج علی (ع) و حضرت فاطمه زهرا (س) است؛ ازدواجی که عقد آن در آسمانها بسته شد و خود خدای متعال دستور این عشق واقعی و ابدی و الهی و معنوی را صادر فرمودند . مسلمانان کجا می رویم ؟ روز عشق روز ازدواج واقعی علی (ع) با حضرت زهرا(س) را با افسانه ازدواج کشیشی به نام ولنتاین با دختر نابینای زندانبان رومی قابل مقایسه است؟! چرا کار فرهنگی در این زمینه به بوته فراموشی سپرده شده است؟ چرا برای این روز نماد سازی لازم انجام نگرفته است؟ چرا از روز مهم اول ذی الحجه برای بسط و گسترش فرهنگ ازدواج اسلامی استفاده فرهنگی و هویتی و تاریخی صورت نمی گیرد ؟ اگر اقدامات فرهنگی و زیر بنایی انجام نگیرد از این روز به عنوان ابزاری برای تبلیغ کالا استفاده خواهد شد.
