جادوی قصه

قصه‌ها از گذشته نقش مهمی در رشد فکری و عاطفی کودکان داشتند اما با تغییر سبک زندگی و پیشرفت تکنولوژی‌ کودکان امروزی کم‌تر مایل به قصه شنیدن هستند. این در حالی است که در گذشته قصه‌گویی یکی از قدیمی‌ترین روش های آموزش و تربیت بوده است. گوشی های هوشمند، بازی های کامپیوتری و دسترسی آزاد به فضای دیجیتال فرصت تجسم و خلق کردن را از کودکان دریغ میکنند و با ارائه‌ی محتواهای آماده که غالبا کم عمق هستند خلاقیت را در آن‌ها خاموش می‌کند.

تحقیقات نشان داده که قصه‌گویی با تقویت قوه‌ی تخیل ، تفکر انتقادی و مهارت های حل مسئله را به طور قابل توجهی افزایش می دهد و آن را به عنوان یک ابزار آموزشی که خلاقیت و رشد شناختی را ارتقا می دهد، نشان می دهد.

تاثیرات قصه‌گویی

• قصه گویی بر کودکان ، می تواند به کودکان کمک کنند تا با احساسات و عواطف خود ارتباط برقرار کنند. آن‌ها هنگام گوش دادن به قصه‌ها، می‌توانند با شخصیت‌های داستان همذات پنداری کنند و احساسات آن‌ها را درک کنند. این امر به آن‌ها کمک می کند تا درک بهتری از خود و دیگران پیدا کنند، که این یکی از اجزای کلیدی هوش هیجانی است.
• کودکانی که قصه می‌شنوند ﻣﻬﺎرتﻫﺎی ﻣﻨﺎﺳﺐ ﮔﻔﺘﺎری و ﺷﻨﯿﺪاری ﮐﺴﺐ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و با گسترش واژگان خود را در ارﺗﺒﺎﻃﺎت اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ موفق‌تر خواهند بود. از طریق داستان‌ها، می‌آموزند که چگونه با دیگران ارتباط برقرار کنند و احساسات آنها را درک کنند. آن‌ها میتوانند از ﮐﻼم ﺑﺮای ﺷﮑﻞ دادن ، دﺳﺘﻪ ﺑﻨﺪی و روﺷﻦ ﮐﺮدن اﻓﮑﺎر و ﻧﻈﺮﯾﻪﻫﺎ اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﺸﺎن اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ.
• از طریق قصه‌گویی، کودکان با شخصیت‌ها و طرح‌هایی درگیر می‌شوند که ظرفیت‌های تخیلی آن‌ها را تحریک می‌کند و به آن‌ها اجازه می‌دهد تا سناریوها و راه‌حل‌های مختلف را کشف کنند. این مشارکت برای توسعه مهارت‌های حل مسئله بسیار مهم است، زیرا کودکان یاد می‌گیرند چگونه با تعارضات و چالش‌های موجود در روایت‌ها مواجه شوند و آن‌ها را برطرف کنند.

در نتیجه می‌توان گفت قصه گویی به عنوان یک ابزار قدرتمند نقشی اساسی در رشد کودکان ایفا می‌کند. این فعالیت نه تنها به تقویت تخیل و خلاقیت آن‌ها منجر می‌شود بلکه مهارت های حل مسئله و تفکر انتقادی را در آن‌ها پرورش می‌دهد.همچنین با ایجاد فضایی برای همدلی و درک احساسات دیگران، روابط اجتماعی کودکان را تقویت می کند و به آن ها می‌آموزد که چگونه با نظرات و احساسات متفاوت دیگران کنار بیایند.

بنابراین قصه‌گویی یک فرایند چند وجهی است که تاثیرات گسترده ای بر رشد شناختی،هیجانی و اجتماعی کودکان دارد و به طور کلی به آماده‌سازی آن‌ها برای زندگی در جامعه‌ای پیچیده و در حال تغییر کمک می‌کند.