زبان

فرمایش حکیمانه و والایی است که با زبانی دعا کن که باهاش گناه نکردی (با زبان دیگران)

قطعا فرمایش نیکویی است این که دیگران برای انسان دعا بکنند و ما هم برای دیگران دعا کنیم و اصلا از واجبات دین تولی است و دوستی با اهل بیت(ع) و دوستان ایشان.

اما چه خوب تر میشود که در این ماه رمضان سعی کنیم که زبان مان هم به گناه آلوده نشود. اولش سخت است اما کم کم می شود که زبان مان را از گناه پاک کنیم.

بسیاری از گناهان از همین زبان است که ما متوجه اش نیستیم خیلی وقت ها.

خیلی از گناهان کبیره که اگر فهرست کتاب شهید دستغیب را ببینید زبانی هستند مثل

۱)غیبت

۲)بهتان

۳)دروغ

۴)خدای نکرده قذف

۴)سب و فحاشی

۵)نمامی و سخن چینی که خودش عامل خیلی از جدایی ها و فتنه ها و قتل ها و بدبختی های جوامع است.

۶)طعن و نیش زدن

۷)سرزنش کردن و شماتت و رسوا نمودن مومن

۸)هجو و بدگویی از مومن

۹)اذیت کردن مومن که یکی از این ابزار های اذیت و شکستن دل ها همین زبان است.

۱٠)بردن آبروی مردم

خیلی از بازداشتن ها از راه خدا هم جنبه ی زبانی دارند گاهی ما حرف هایی می زنیم که آبروی دیگران را

می برند حرف هایی می زنیم که موجب بی اعتباری دین می شوند گاه می خواهیم از یک امر درست دفاع کنیم اما با بیان زشت و بدمان شرایط را بدتر می کنیم.

و لیست بالا ادامه دارد.

ان شاءالله که بیایم و اوا این ها را در خودمان از بین ببریم و بعد هم سعی کنیم محیط دور و برمان را از این زشتی ها، که سبب بدبختی های جمعی و فردی می شود، پاک کنیم و کم کم اگر یک دایره به شعاع اپسلین هم دور و برمان را پاک کنیم آن وقت ۱٠٠ تا ۲٠٠ تا دایره. داریم به شعاع های یک اپسلین که پاک شده اند. و این مسیر هم ادامه خواهد داشت.

این ماه رمضان فرصت خوبی هست.

هم از دیگران بخواهیم برایمان دعا کنند و هم خودمان زبان مان را برای دعا پاک کنیم.( هر دو با هم.) این جوری چه با زبان خودمان و چه زبان دیگران پاک از گناه است.