حملات هراس در کودکان شامل ترس شدید همراه با مجموعه ای از علائم جسمی مانند ضربان قلب سریع یا تنگی نفس است. علائم حمله هراس در کودکانحملات هراس چند دقیقه یا چند ساعت طول می کشد و اغلب بدون علائم هشدار دهنده شروع می شود. با این حال، حمله وحشت یک بیماری شایع و قابل درمان است. ما در این مقاله علل، علائم، عوامل خطر، تشخیص، درمان و پیشگیری حملات هراس را در کودکان بررسی کرده ایم.
حمله وحشت معمولاً به طور ناگهانی و بدون هیچ علائم و نشانه های هشدار دهنده ای شروع می شود. این حملات می توانند در طول شب یا روز اتفاق بیفتند. بعضی از کودکان ممکن است حملات مکرر داشته باشند، در حالی که در بعضی دیگر ممکن است دوره های خاصی را تجربه کنند.
علائم و نشانه های مرتبط با حمله ترس شامل موارد زیر می باشد:
علائم مذکور ممکن است چند دقیقه طول بکشد و کودکان پس از رفع علائم احساس خستگی کنند یا غالباً بخوابند. احتمال دارد کودکان جدا از واقعیت رفتار کنند و اغلب می گویند احساس می کنند که می میرند یا دیوانه می شوند.
علاوه بر ارائه بالینی چشمگیر، حملات وحشت معمولاً نیازی به مراجعه فوری پزشکی ندارند. با این حال، در صورت عدم درمان، کودکان مبتلا به اختلالات هراس ممکن است رفتار گوشه گیری داشته باشند و حتی تمایل به رفتن به مدرسه یا ملاقات با مردم را نداشته باشند.
اگر کودک شما اغلب دچار حملات وحشت می شود، پس به یک متخصص اطفال یا پزشک خانواده مراجعه کنید. برای تشخیص صحیح مراجعه به پزشک بسیار مهم است.
علت دقیق حملات وحشت یا اختلالات وحشت مشخص نیست. عوامل زیر ممکن است در بروز اختلالات وحشت نقش داشته باشند:
طبیعت یا خلق و خوی کودک نیز احتمال دارد در بروز اختلالات هراس و اضطراب نقش مهمی داشته باشد. کودکانی که حساسیت بیشتری به استرس و احساسات منفی دارند، در معرض خطر بیشتری برای اختلالات وحشت می باشند. ممکن است چند کودک واکنش های وحشت زده ای ایجاد کنند که ناشی از برخی شرایط استرس عاطفی مانند تکالیف مدرسه، ترس از مجازات والدین یا معلمان و غیره است.
شما باید علائم وحشت در کودک را با جزئیات توضیح دهید. پزشکان ممکن است چند سوال برای شناسایی عوامل محرک در ارتباط با حملات هراس بپرسند. آنها همچنین می توانند معاینه بدنی و برخی آزمایشات را برای پیشگیری از شرایط پزشکی که ممکن است شبیه حمله وحشت باشد، انجام دهند.
اگر شواهدی از بیماری های جسمی دیگر وجود نداشته باشد، احتمال دارد پزشک کودک شما را به روانپزشک ارجاع دهد. تجزیه و تحلیل دقیق توسط یک روانپزشک می تواند به تشخیص اختلالات بهداشت روان منجر به حملات وحشت کمک کند. اختلالات بهداشت روان، مانند وسواس فکری عملی یا اختلال اضطراب اجتماعی، چند نمونه از مواردی است که ممکن است باعث حملات وحشت شود.
حملات هراس در کودکان و نوجوانان ممکن است با داروها و رفتار درمانی درمان شود.
مهارکننده های انتخابی جذب مجدد سروتونین (SSRIs) دسته ای از داروهای ضد افسردگی است که اغلب گزینه درمانی مطلوب است. بنزودیازپین گروه دیگری از داروهای مورد استفاده است. با این حال، آنها می توانند باعث آرامش و خواب آلودگی شوند و از این رو ممکن است گزینه مناسبی برای کودکان نباشد. پزشک بر اساس سن کودک، شدت حمله وحشت و عود مجدد آن، در مورد دارو تصمیم خواهد گرفت و یک نسخه طولانی مدت یا کوتاه مدت تجویز می کند.
هدف از درمان های شناختی-رفتاری این است که کودکان افکار واقع بینانه و غیرواقعی را که منجر به حملات وحشت می شود، درک کنند. این می تواند به آنها کمک کند تا بر ترس خود غلبه کنند. بازی درمانی یا گفتار درمانی می تواند برای غلبه بر اضطراب در دوران کودکی مفید باشد. کودکانی که حملات هراس در دوره های مکرر دارند ممکن است قبل از درمان های رفتاری به درمان دارویی نیاز داشته باشند.
کودکان بیش از درمان های طبیعی از درمان های رفتاری و درمان پزشکی متخصصان بهره مند می شوند. برای نتیجه بهتر، حمایت و تشویق والدین لازم است. والدین می توانند برای پیشگیری از هرگونه عامل حمله وحشت، تلاش کنند.
اصلاحات زیر در سبک زندگی و مراقبت در منزل نیز می تواند به مقابله با علائم حمله وحشت در کودکان کمک کند.
تکنیک های آرامش. می توانید برخی از تکنیک های آرام سازی مانند تنفس عمیق و یوگا را به فرزند خود بیاموزید. این موارد ممکن است استرس را به حداقل برسانند و به کودک کمک کنند تا آرام باشد.
فعالیت بدنی. کودک خود را تشویق کنید که خود را درگیر ورزش و فعالیت هایی مانند رقص و ورزش های رزمی کند. ورزش می تواند به کاهش استرس کمک کند.
خواب کافی. خواب عمیق برای سلامت جسمی و روانی بسیار مهم است.
موارد زیر انواع متداول حملات هراس بر اساس علل آنها است.
این حملات هراس ناشی از هرگونه علت یا محرک داخلی یا خارجی است. در هر زمان و در هر شرایطی ممکن است رخ دهد.
حملات وحشت به دلیل قرار گرفتن در معرض انواع خاصی از استرس یا موقعیت ها رخ می دهد. با اجتناب از عوامل محرک ممکن است قابل پیش بینی باشند و از آنها پیشگیری شود. کودکان معمولاً می توانند حملات وحشت را در هنگام مشاجرات خانوادگی، زمان امتحان یا موقعیت های اجتماعی خاصی، تجربه کنند.
این یک حمله وحشت است که توسط موقعیت های خاص ایجاد می شود، اما ممکن است همیشه رخ ندهد. این نوع حمله وحشت می تواند قبل یا بعد از موقعیت های تحریک کننده نیز اتفاق بیفتد، اما در طول شرایط رخ نمی دهد. به عنوان مثال، ممکن است کودک قبل یا بعد از امتحانات مدرسه دچار حملات هراس شود، اما هنگام نوشتن امتحان وحشت زده نباشد.
اختلال هراس نوعی اختلال اضطراب است. بسیاری از انواع دیگری از آن وجود دارد، اختلالات اضطرابی در دوران کودکی با اختلالات ترس مرتبط است.
اختلال اضطراب عمومی نوعی اختلال است که شامل نگرانی یا اضطراب بیش از حد در موارد خاصی مانند عملکرد تحصیلی، دوستی یا شرایط خانوادگی است که می تواند باعث خستگی، بی خوابی، تنش عضلانی و غیره شود.
اختلال اضطراب جدایی، ترس از جدا شدن از والدین است و ممکن است کودک را از رفتن به مدرسه منع کند. علائم جسمی مانند حالت تهوع یا سردرد می تواند این اختلال را همراهی کند. این نوع اضطراب در کودکان نوپا بیشتر از کودکان بزرگتر دیده می شود.
توهین انتخابی شامل امتناع کودک از صحبت کردن در شرایط خاص است. توهین انتخابی احتمال دارد در کودکان در سن مدرسه دیده شود. نمونه ای از این شرایط زمانی است که کودک در خانه یا سایر موقعیت های راحت بیش از حد پرحرف باشد اما در مدرسه به طور غیر قابل توجهی ساکت می شود.
بعضی از کودکان ممکن است از موقعیت یا اشیا خاصی ترس یا اضطراب شدیدی داشته باشند. به این نوع ترس هراس گفته می شود. ترس از حیوانات خاص، آب، ارتفاع، سوزن، فضای بسته، صداهای بلند و غیره، نمونه هایی از فوبیای خاص است.
اختلال وحشت نوعی اختلال اضطرابی همراه با حملات هراس مکرر است و هیچ عاملی باعث ترس یا نگرانی نمی شود.
این اختلال، نوعی اختلال اضطراب با ترس شدید از تعامل اجتماعی یا عملکرد در گروه های همسالان یا یک کلاس است. کودک مبتلا به این اختلال ممکن است گریه کند، به بزرگسالان بچسبد و از صحبت در شرایطی که باعث اضطراب می شود خودداری کند.
حملات هراس و حملات اضطرابی ممکن است علائم مشابهی داشته باشند. با این حال، اضطراب نگرانی بیش از حد در مورد برخی حوادث قریب الوقوع مانند بیماری، نمرات تحصیلی، امتحانات، دیر رسیدن به مدرسه، مشق شب و غیره است.
اضطراب بیش از حد ممکن است باعث حملات اضطرابی شود، از جمله علائم جسمی بی قراری، خستگی، کمبود خواب، یا اغلب سعی در اجتناب از موقعیت ها دارد.
بیشتر والدین ممکن است کودک را به سادگی از موقعیت هایی که باعث حملات وحشت می شود، دور کنند. بعضی والدین نیز احتمال دارد کودک را در چنین شرایطی حساس کرده و حملات وحشت را تشدید کنند. شما می توانید از کودک بپرسید چه چیزی باعث شده در موقعیت های خاص احساس نگرانی یا ترس کنند و راه های غلبه بر مشکل را توضیح دهید. اگر مشاوره والدین موثر واقع نشد، به پزشک مراجعه کنید.
حملات هراس در طول شب ها حملات هراس شبانه نامیده می شوند. این بیدار شدن ناگهانی از خواب همراه با ترس و علائم جسمی و بدون محرک واقعی ترس است. کودکان مبتلا به حملات وحشت شبانه نیز ممکن است دوره های حملات هراس روزانه نیز داشته باشند. علائم نیز شبیه حملاتی است که در طول روز اتفاق می افتد. اپیزودهای هراس در شب ممکن است چند دقیقه طول بکشد، اما کودک ممکن است نیاز به زمان داشته باشد تا آرام شود و دوباره بخوابد.
حملات وحشت شبانه نه خطرناک هستند و نه نیاز به درمان فوری دارند. شما می توانید مطمئن شوید که هیچ دلیل جسمی وجود ندارد که باعث حمله وحشت در شب شود. اگر گمان می کنید کودک مشکلی دارد، سریعاً به پزشک مراجعه کنید.
اختلالات وحشت می تواند در کودکان رخ دهد اما در دوران نوجوانی و بزرگسالی بیشتر دیده می شود. برخی از عوامل دیگر نیز وجود دارد که می تواند خطر حملات وحشت در کودکان را افزایش دهد که شامل موارد زیر می باشد:
مشاجره در بین والدین و تولد خواهر و برادرهای جدید از دلایلی است که باعث می شود کودک نادیده گرفته شود و در نتیجه خطر حملات وحشت را افزایش می دهد.
در صورت عدم درمان، حملات هراس ممکن است منجر به عوارض خاصی مانند موارد زیر شود:
حمله وحشت همچنین ممکن است در روابط شخصی تداخل ایجاد کند و باعث شود کودک از نظر اجتماعی جدا شود. در دراز مدت، هراس و اختلالات روانپزشکی می توانند رفتار تعارض را افزایش دهد.
