واریس روش های مختلفی برای درمان دارد که در ادامه با آن ها آشنا می شوید :
درمان واریس با لیزر :
پزشکان از روش های جدید درمان واریس با لیزر برای بستن رگ های واریسی کوچکتر و رگ های عنکبوتی استفاده می کنند. گاهی اوقات از لیزر علاوه بر اسکلروتراپی برای به حداکثر رساندن نتایج استفاده می شود. در این روش از برش یا سوزن استفاده نمی شود.
لیزر سطحی واریس :
درمان های لیزری سطحی برای واریس اغلب برای بستن رگ های کوچک و رگ های عنکبوتی استفاده می شود. رگ های عنکبوتی و واریس های کوچک را می توان از سطح پوست لیزر کرد. لیزر انرژی شدیدی ایجاد می کند که در درجه اول رگ های خونی کوچک روی سطح پوست را از بین می برد. این روش لیزری برای از بین بردن واریس معمولا در مطب انجام می شود و حدود ۳۰ تا ۴۵ دقیقه طول می کشد. نتایج لیزر واریس متغیر است. این روش به طور کلی کمتر تهاجمی است.
اما یک مشکل احتمالی پس از لیزر، تغییر رنگ موقت پوست است. همانند اسکلروتراپی، جلسات متعددی برای نتایج مطلوب با لیزر درمانی لازم است که هر شش تا دوازده هفته تکرار می شود. سعی کنید تا سه تا چهار روز بعد از لیزر از انجام فعالیت های سنگین خودداری کنید و برای نتیجه بهتر به مدت دو هفته از جوراب های واریس استفاده کنید. نداشتن اسکار جراحی، بدون درد و خونریزی، عدم نیاز به بستری و بیهوشی، مدت کوتاه درمان و نقاهت و عدم نیاز به استراحت طولانی مدت از مزایای لیزر درمانی واریس است.
لیزر داخل وریدی :
وریدهای واریسی بزرگتر با یک کاتتر یا جراحی لیزر درون وریدی درمان می‌شوند که شامل قرار دادن یک پروب در ورید بزرگ پا و استفاده از امواج فراصوت برای هدایت آن در موقعیت صحیح و بستن ورید است. با استفاده از گرمای تولید شده توسط لیزر. انرژی لیزر ورید را گرم می کند و آن را می بندد.
لیزر به آرامی در امتداد ورید با استفاده از امواج فراصوت هدایت می شود تا تمام طول ورید بسته شود. لیزر وریدی تحت بی حسی موضعی انجام می شود. این درمان دارای میزان موفقیت اولیه ۹۸ درصد است و در کمتر از یک ساعت انجام می شود. جراحان عمومی و عروق قادر به انجام این روش درمانی هستند. پس از این روش، فرد امکان دارد دچار گرفتگی در پاها شود و نواحی آسیب دیده ممکن است کبودی و دردناک شوند.
آسیب عصبی ممکن است اتفاق بیفتد و دوره نقاهت آن سریع است و کمترین درد را شامل می شود. این روش جدید است و به جز برخی کبودی‌های خفیف، قرمزی جزئی یا تورم در اطراف محل درمان و به ندرت زخم، عوارض دیگری ندارد. از مزایای این روش انجام سرپایی و بدون نیاز به بستری، دوره درمان و بهبودی کوتاه و عدم نیاز به بیهوشی عمومی است. لازم است تا بیمار به مدت دو هفته پس از درمان لیزری داخل وریدی واریس از جوراب واریس استفاده کند.
جراحی واریس :
روش های جراحی متعددی برای درمان این بیماری وجود دارد. اما همه افراد مبتلا به واریس کاندید عمل جراحی نیستند. اگر بیمار باردار است یا باردار است، توصیه می شود قبل از انتخاب این گزینه درمانی حداقل ۶ هفته پس از زایمان صبر کنید. زیرا بسیاری از رگ های واریسی که در دوران بارداری ایجاد می شوند از بین خواهند رفت. اگر بیمار از درد یا التهاب آزارش نمی دهد و فقط می خواهد واریس را برای زیبایی درمان کند، جراحی بهترین گزینه خواهد بود.
جراحی برای افرادی توصیه می‌شود که از روش‌های مراقبت در منزل یا تغییر سبک زندگی هیچ رهایی پیدا نمی‌کنند، یا به دلایل زیبایی می‌خواهند روش‌هایی غیر از اسکلروتراپی یا لیزر درمانی را امتحان کنند تا رگ‌ها کمتر برجسته شوند. از طرفی در موارد پیشرفته به ویژه زخم های پا و رگ های واریسی بزرگ جراحی لازم است. جراحی واریس تحت بیهوشی عمومی انجام می شود. در بیشتر موارد، بیمار می تواند در همان روز مرخص شود، اما اگر جراحی روی هر دو پا انجام شود، ممکن است نیاز به یک شب اقامت در بیمارستان باشد.
در جراحی واریس، وریدهای مشکل دار با عبور دادن یک نخ انعطاف پذیر از برش نزدیک کشاله ران برداشته و از بین می روند. شاخه های کوچک این وریدها با این دستگاه از بین می روند یا از طریق یک سری برش های کوچک برداشته می شوند. این روش از دهه ۱۹۵۰ استفاده شده است. اما اکنون با استفاده از روش های جراحی سرپایی انجام می شود و به ندرت نیاز به بیهوشی عمومی دارد. رگ های عنکبوتی را نمی توان با جراحی برداشت. گاهی اوقات برداشتن واریس‌های بزرگ‌تری که رگ‌های عنکبوتی را تغذیه می‌کنند، باعث ناپدید شدن رگ‌های عنکبوتی باقی‌مانده می‌شود.
روش اسکلروتراپی :
در درمان واریس به روش اسکلروتراپی، یک ماده شیمیایی به رگ های واریسی کوچک و متوسط تزریق می شود و آن ها را از بین می برد. اسکلروتراپی نیازی به بیهوشی ندارد و می توان آن را در مطب یا کلینیک انجام داد. برای بستن ورید در این روش پزشک با تزریق واریس کوچک و متوسط آن ها را مسدود می کند و در عرض چند هفته عوارض برطرف می شود. این درمان برای رگ های بزرگ شامل تزریق فوم مخصوص به داخل رگ ها است. کف به رگ ها آسیب می رساند و باعث بسته شدن آن ها می شود. در صورت بارداری، مصرف قرص های ضد بارداری، بیماری لخته شدن خون، بیماری قلبی یا سرطان و حتی آلرژی و مصرف داروهای خاص، لازم است قبل از انتخاب این روش با پزشک مشورت شود.
روش فرکانس رادیویی داخل وریدی :
فرکانس رادیویی داخل وریدی روشی مشابه لیزر داخل وریدی است، اما از گرما برای تخریب ورید استفاده می کند. فرسایش با فرکانس رادیویی شامل گرم کردن دیواره وریدهای واریسی با استفاده از انرژی رادیویی است. انجام این عمل نیاز به آمادگی خاصی ندارد و فقط بیمار باید قبل از عمل از تراشیدن موهای پا خودداری کرده و آن را با کرم مرطوب کند و شلوار گشاد و کفش مناسب بپوشد. اگر نمی توانید درد را تحمل کنید، مسکن های ساده به شما پیشنهاد می شود.
در این روش، وریدهای واریسی از طریق یک برش کوچک زیر زانو و روی ساق پا قابل دسترسی هستند. یک لوله باریک به نام کاتتر تحت سونوگرافی از طریق وریدها هدایت می شود. یک پروب در کاتتر انرژی رادیویی می فرستد و ورید را گرم می کند تا دیواره های آن ببندد. انرژی فرکانس رادیویی باعث انقباض رگ ها و گرما در واقع باعث ناپدید شدن و بسته شدن رگ می شود. هنگامی که رگ ها بسته می شوند، خون به طور طبیعی به یکی از وریدهای سالم هدایت می شود. این روش می تواند تحت بیهوشی موضعی یا عمومی انجام شود و تقریباً ۳۰ دقیقه طول می کشد.
پس از جراحی یک بانداژ محکم زده می شود که باید به مدت ۴۸ ساعت در جای خود باقی بماند. بیمار همان روز می رود و می تواند به خانه برود، اما در راه بازگشت اجازه رانندگی ندارد. این روش با برخی عوارض جانبی کوتاه مدت مانند ادم و التهاب همراه است که فرد را ملزم به پوشیدن جوراب واریس به مدت یک تا دو هفته پس از تخریب فرکانس رادیویی وریدی می کند. نتایج کوتاه مدت با استفاده از فرکانس رادیویی عالی و در عرض چند ماه قابل مشاهده است. این روش برای وریدهای واریسی بزرگتر ترجیح داده می شود.
روش فلبکتومی :
به دلیل شباهت آن به فلبکتومی سرپایی، فلبکتومی ترانس ایلومینیشن یک درمان جدید است و اثربخشی و ایمنی آن هنوز نامشخص است. این روش تحت بیهوشی عمومی یا بی حسی موضعی به صورت سرپایی و با تهاجمی کمتر انجام می شود. در حین فلبکتومی متمرکز، یک یا دو برش کوچک در پای بیمار و اطراف ورید ایجاد می‌شود، سپس جراح یک کانول روشن‌کننده با لامپ فیبر نوری را وارد محل برش می‌کند و پس از مشاهده رگ‌های واریسی، از محیط بافت جدا می‌شود. با تزریق ماده بی حسی و استفاده از ساکشن عروق واریسی موجود را جدا کرده و از زیر پوست بیرون بیاورید و برش های کوچکی ایجاد کنید.
این روش به صورت سرپایی انجام می شود و فرد پس از یک تا دو ساعت مرخص می شود و باید بلافاصله راه برود و زندگی روزمره خود را آغاز کند. فرد نیازی به استراحت طولانی مدت ندارد و پس از دو تا سه روز استراحت می تواند به محیط کار خود بازگردد. فلبکتومی می تواند باعث کبودی یا خونریزی و تورم شود که طی دو تا سه روز از بین می رود. برجستگی ها و فرورفتگی های اطراف محل برش، احساس سوزش و گزگز طی دو هفته بهبود می یابد. پوشیدن جوراب واریس به مدت یک هفته به صورت روزانه ضروری است و فرد تا سه روز مجاز به بلند کردن اجسام سنگین و انجام فعالیت بدنی شدید نیست. در عرض شش تا دوازده ماه، اسکارهای باقی مانده از بین خواهند رفت. یکی از عوارض این روش احتمال عفونت پوست در محل برش است که برای درمان نیاز به آنتی بیوتیک دارد که بسیار محدود و نادر است. همچنین احتمال تغییر موقت رنگ پوست وجود دارد که برطرف خواهد شد.
جراحی آندوسکوپی :
جراحی آندوسکوپی واریس روشی است که در موارد شدید و پیشرفته این بیماری مورد استفاده و توصیه می شود و در درمان زخم های ناشی از واریس بسیار مفید است. در این روش، جراح ابتدا برشی در اطراف ورید ایجاد می کند و سپس لوله ای مجهز به دوربین باریک را از طریق آن می فرستد تا با استفاده از ابزار دیگری که روی سر لوله نصب شده، ورید بسته شود. بیمار بلافاصله قادر به انجام فعالیت های روزانه خواهد بود و نیازی به استراحت طولانی نخواهد داشت. بیمار می تواند چند هفته پس از این جراحی شروع به کار کند. این روش تاکنون بی خطر و بی ضرر بوده و با کمی درد در حین عمل همراه است که برای اکثر بیماران قابل تحمل است. اما مانند هر روش جراحی دیگری، با خطراتی مانند عفونت، خونریزی، آسیب به عروق و اعصاب اطراف و عود وریدهای واریسی همراه خواهد بود.
