فاطمه نادری پور...
فیلم شیار ۱۴۳ روایت انتظار هست
انتظاری تلخ و پانزده‌ساله از سوی مادری که رد جوان نوزده‌ساله‌اش را همان اوایل جنگ در جایی از میدان نبرد گم می‌کند و در انتظار پیدا کردنش کمرش تا می‌شود.
نرگس ابیار در این فیلم از خود گذشتگی مادران رو نشون میده که باوجود برخورد نامناسب پسرش بازهم با تمام وجکد به او عشق میورزد
نرگس ابیار با دور شدن از فضای شهری، کاراکترها هم خلق‌وخو و ویژگی‌هایی ظاهری و رفتاری متفاوتی پیدا کرده‌اند.
برای آبیار، به تصویر کشیدن احساسات و انتظار مادرانه و زجری که تحمل کرده مهم است. او می‌خواهد احساسات مخاطب را به کار بگیرد و به دنبال پیچیده کردن ماجرا نیست. گرچه در رسیدن به این هدف ایراداتی هم در فیلمنامه و کارگردانی دیده می‌شود.
مادر برای اینکه از شهید شدن فرزندش میترسید بهانه های پیش پا افتاده می اورد اما هیچکدام مانع رفتن وی نمیشود.خانم زارعی نقش مادر یا همان الفت رو اجرا کرد که زیرکی خانم ابیار برای انتخاب بازیگر رو نشون میده
آبیار از دیگر بازیگران هم، بازی گیرا، باورپذیر و یکدستی گرفته است. تمام بازیگران و نا بازیگران، نقش را به خوبی درونی کرده و شخصیت‌هایی دیدنی ساخته‌اند. کارگردان با انتخاب میزانسن‌هایی که جزئیات و ریزه‌کاری‌های شخصیتی افراد را نشان می‌دهد، تا حد ممکن به آنها نزدیک شده و ملموسشان می‌کند. در صحنه چُرت زدن همراه با تسبیح انداختن و ذکر گفتن مادربزرگ در پس‌زمینه پخش اخبار تلویزیون، جایی که تلفنچی دارد چیزهایی را در دفترش می‌نویسد و بی‌اینکه نگاه کند حواسش به مکالمه الفت است؛ وقتی فردوس ( گلاره عباسی) با حواسی پرت به زمین زل زده؛ همگی فرصت‌هایی به بازیگران داده تا بیشتر به نقش، عینیت ببخشند.
فیلم شیار ۱۴۳ اما دست روی نقطه مهم و مغفولی از جنگ گذاشته و آبیار هم هنرمندانه و تاثیرگذار این موقعیت را تصویر کرده است. قصه‌ای اشک‌آلود اما واقعی از مادرانی که بخشی از وجودشان را در جایی از تاریخ گم کردند
