ایمپلنت دندان چیست؟

برخی از افراد به هر دلیلی ممکن است دندان های خود را از دست بدهند. همان طور که در عکس بالا مشخص شده است، ایمپلنت دندان یا فیکسچر در اندازه ریشه دندان آن فرد به جای ریشه از دست رفته قرار داده می‌شود. فیکسچرها قطعاتی در اندازه دندان طبیعی می‌باشند.بهترین دکتر ایمپلنت در رشت این فیکسچر ها با دقت بسیار زیادی ساخته می شوند که کاملا طبیعی به نظر برسند.

دو قسمت اصلی ایمپلنت دندان که در عکس بالا مشخص شده است، Fixture و Abutment می باشند. قسمتی که از داخل استخوان فک قرار می‌گیرد که اصطلاحاً Fixture نامیده می‌شود و قسمتی تاجی که بالای لثه قرار می‌گیرد Abutment نامیده می شود. روی Abutment پروتز یا روکش ایمپلنت قرار می‌گیرد. جنس پایه ایمپلنت از تیتانیوم است. از آنجا که تیتانیوم موجود در ایمپلنت ها با استخوان فک کاملا سازگاری دارد، ایمپلنت ها باعث لغزش ، سر و صدا یا آسیب استخوانی نمی شوند.

چه افرادی می توانند دندان های خود را ایمپلنت کنند؟

• در صورتی که کلیه دندان های فک جلو و یا فک عقب از بین رفته باشد.
• در صورتی که یکی از دندان های جلو از بین رفته باشد و فاصله ایجاد شده از دندان های کناری آن طبیعی باشد.
• در صورتی که بیش از یک دندان از بین رفته باشد و فاصله بین دندان های کناری طبیعی باشد.
• درصورتی که یک یا بیش از یک دندان از انتهای هر قوس دندانی از بین رفته باشد و تنها از یک طرف، دندان طبیعی باشد.
• افرادی که نمی توانند از دندان های مصنوعی استفاده کنند.
• افرادی که می خواهند گفتار خود را بهبود ببخشند.

ایمپلنت دندان محدودیت سنی خاصی ندارد و هر فردی که قادر به رعایت بهداشت دهان خود باشد، می تواند دندان های خود را ایمپلنت کند. اگر فرد به سن رشد رسیده باشد، می تواند به جای دندانی که از دست داده است، از ایمپلنت استفاده نماید. مثلا اگر کودکی که در سن کودکی دندان دائمی خود را در اثر حادثه ای از دست داده باشد می تواند بعد از آن که به سن ۱۶ سال رسید، از ایمپلنت استفاده کند. البته همانطور که گفته شد هر فردی می تواند دندان خود را ایمپلنت کند ولی در مورادی که در ادامه به آن اشاره می کنیم نمی تواند دندان خود را ایمپلنت کند.

ایمپلنت دیجیتالی یکی از جدیدترین و پیشرفته‌ترین فناوری‌های پزشکی است که برای جایگزینی سلول‌ها یا بافت‌های از دست رفته در بدن انسان استفاده می‌شود. این ایمپلنت‌ها، معمولاً شامل سیستم‌های الکترونیکی پیشرفته‌ای هستند که به شکل مستقیم با بافت بدن ادغام می‌شوند و قابلیت کنترل و مدیریت را به کاربران ارائه می‌دهند. این تکنولوژی نیز در زمینه دندان‌پزشکی به کار می‌رود و به عنوان ایمپلنت دندان دیجیتالی شناخته می‌شود. این ایمپلنت‌ها شامل یک قطعه الکترونیکی کوچک و یک برنامه کامپیوتری هستند که به شکل مستقیم با فک و دندان ادغام می‌شوند و به کاربر اجازه می‌دهند تا دندان‌های خود را با استفاده از تکنولوژی دیجیتالی کنترل کنند.

از جمله استفاده‌هایی که ایمپلنت دندان دیجیتالی می‌تواند داشته باشد، می‌توان به جایگزینی دندان‌های گم شده، کنترل وضعیت دندان‌های بیماران با اختلالات دندانی و نیز پیشگیری از ایجاد مشکلات دندانی در آینده اشاره کرد. با استفاده از این تکنولوژی، پزشکان و دندان‌پزشکان می‌توانند با دقت بیشتری به بررسی و درمان مشکلات دندانی بپردازند و به بیماران خود خدمات بهتری ارائه دهند.

با توجه به تحقیقات انجام شده، ایمپلنت دندان در دوران بارداری ممکن است باعث ایجاد مشکلاتی شود. در حقیقت، در دوران بارداری، سطح هورمون‌های بدن بالا می‌رود که ممکن است باعث افزایش خطر عفونت و عوارض ناخواسته شود. علاوه بر این، در دوران بارداری، ایجاد فشار بر روی بدن مادر نیز ممکن است به ایمپلنت دندان آسیب برساند. بنابراین، بهتر است ایمپلنت دندان را در دوران بارداری به تعویق بیاندازید. به دلیل اینکه بدن در این دوران برای مقابله با استرس و فشار‌های زیادی که به علت بارداری وجود دارد، حساسیت بیشتری نسبت به عفونت‌ها و مشکلات دندانی دارد. اما در صورت لزوم برای انجام عمل تعیین شده، بهتر است با پزشک خود مشورت شود. در نهایت، مراقبت دقیق و دوره‌ای از دندان‌های خود در دوران بارداری بسیار مهم است و با پیروی از روش‌های بهداشت دهان و دندان، می‌توان مشکلات دندانی را کنترل کرد.

روش های ایمپلنت دندان و توضیح نحوه انجام هر کدام

ایمپلنت دندان به سه روش یک مرحله ای، دو مرحله ای و دندانی انجام می پزیرد که در ادامه به معرفی و نحوه انجام هر یک از ایمپلنت ها می پردازیم.

ایمپلنت یک مرحله ای: (Non submerged)

در بعضی موارد بعد از کشیدن دندان ممکن است لثه همپوشانی کافی نداشته باشد و پزشکمجبور شود از روش حد لثه (nonsubmerged ) استفاده نماید به گونه ای که ایمپلنت دندانی در استخوان فک قرار داده می شود و قطعه موقتی برون فکی ایمپلنت دندانی از لثه خارج است و لثه بدور ایمپلنت دندانی در همان مرحله اول جراحی بخیه زده می شود و نیاز به جراحی مرحله دوم و کنار زدن بافت نرم لثه نیست. پس از ۲ ماه جهت ایمپلنت های دندانی فک پایین و ۳ ماه جهت ایمپلنت های دندانی کاشته شده در فک بالا،‌ قالبگیری جهت ساخت روکش اصلی شروع می شود. معمولا در اغلب بیماران این روش قابل اجرا می باشد.

ایمپلنت دو مرحله ای (Submerged)

از خوبی های این نوع ایمپلنت غیر قابل دسترس بودن ایمپلنت دندانی در فضای داخل دهانی می باشد که ممکن است در معرض آلودگی های محیطی قرار بگیرند روش انجام این ایمپلنت بدین گونه که ایمپلنت دندانی در استخوان فک دهان قرار داده می شوند و لثه روی آن بخیه زده می شود. لذا بعد از جراحی، ایمپلنت دندانی داخل دهان قابل مشاهده نخواهد بود. در این حالت ایمپلنت ها زیر لثه قرار دارند تا تحت هیچ نوع فشاری قرار نگیرند. پس از حدود ۲ ماه جهت ایمپلنت های دندانی فک پایین و ۳ ماه جهت ایمپلنت های دندانی کاشته شده در فک بالا، لثه بطور محدود دوباره از محل ایمپلنت دندانی کنار زده خواهد شد. با قرار دادن قطعه موقتی ایمپلنت دندانی که همچون پیچ است سر ایمپلنت دندانی از لثه خارج می شود و قابل دیدن است. یک الی دو هفته جهت بهبود و ترمیم دوباره لثه به دور از قطعه ایمپلنتی که از لثه خارج شده است، مورد نیاز است. درمرحله بعدی قالبگیری جهت ساخت روکش متصل به ایمپلنت دندانی انجام می شود. به منظور حفظ ظاهر زیبایی بیمار معمولا در صورت نیاز یک پروتز موقت دندان متحرک که شب ها باید از دهان خارج شود به بیمار ارائه می شود. در این روش زیبایی بیشتر تامین شده و پروتز ساخته شده نهایی در زیر لثه قرار خواهد گرفت.

ایمپلنت Immediate Loading

در این روش ایمپلنت همزمان با جراحی قرار دادن ایمپلنت دندانی، تاج آن نیز ساخته و روی ایمپلنت دندانی قرار داده می شود. این روش بیشتر برای دندان های جلو کاربرد دارد تا بیمار در فاصله ی ۲ – ۳ ماه دوره ی ترمیم، بدون دندان نباشد البته نکته مهمی که باید آن را بگوییم این است که این تاج به صورت موقت است و دندان اصلی در مراحل بعد تحویل بیمار داده می شود. حسن این روش این است که در یک جلسه هم جراحی خارج کردن دندان و یا ریشه انجام میگیرد و هم در صورت لزوم استخوان ناحیه ترمیم می شود.