در این عمری که میدانی
فقط چندی تو مهمانی!
به جان و دل
تو عاشق باش…
رفیقان را
مراقب باش…
مراقب باش تو به آنی،
دل موری نرنجانی…
که در آخر تو میمانی و
مشتی خاک که از آنی…
دلا یاران سه قسمند گر بدانی.
زبانی اند و نانی اند و جانی.
به نانی نان بده از در برانش.
محبت کن به یاران زبانی.
ولیکن یار جانی را نگه دار.
به پایش جان بده تا میتوانی.
مولانا:)
