یه وقتایی پیش میاد پای یه سری از افرادی به زندگیت باز میشه که بی دلیل میتونی خوشحال باشی از اینکه کنارت هستن...
حتی انقدر اون آدما حس پاک و ذلالی دارن که یه وقتایی میخوای ازشون تشکر کنی...بابت اینکه هستن و بهت این انگیزه رو میدن تا بجنگی با نرم و سخت روزگار...اما بعد چند وقت حتی دیگه دلیلی هم نداری که تشکر کنی!! انقدر همه چی دلی میشه ک کلمات قبل از اینکه به زبون بیان،به دل اونا مینشینن(:
چرا که یه نعمتن برای من و شما...
قول بدیم قدر این آدما رو بدونیم...تلاش کنیم تا بتونیم شرایطی رو پدید بیاریم که روز به روز حس بهتری کنار هم داشته باشیم...تا بتونیم بیشتر دل همدیگه رو شاد کنیم و بی دلیل لبخند روی لب بیاریم
مهربونی و حال خوب نیاز به دلیل نداره(:
