کنش ها انواعی دارند برخی مانند تفکر و تخیل، کنش درونی و برخی مانند راه رفتن و نشستن، کنش بیرونی هستند. برخی از آنها فردی اند. کنش اجتماعی، نوعی کنش است که با توجه به دیگران انجام می شود (م: بانک، پلیس، مدرسه ...). در کنش اجتماعی، آگاهی و ارادۀ کنشگر، ناظر به دیگران، ویژگی ها و اعمال آنهاست.
به کنش اجتماعی و پیامدهای آن «پدیده اجتماعی» می گویند. کنش اجتماعی خردترین (کوچکترین) پدیده اجتماعی است. فردی به تنهايی با صدای دلخواه مطالعه می كند. حال اگر فرد ديگری وارد شود، مطالعۀ او به يك كنش اجتماعی تبديل می شود و پای ارزش ها و هنجارهای اجتماعی را به ميان می آورد. او برای رعايت حقوق ديگری (تحقق يك ارزش) بايد در حضور ديگران، آرام مطالعه كند (پيدايش يك هنجار).
هنجار اجتماعی، شيوۀ انجام كنش اجتماعی است كه مورد قبول افراد جامعه قرار گرفته است (مثلا احوالپرسی از ديگران). ارزش های اجتماعی، آن دسته از پديده های مطلوب و خواستنی اند كه مورد توجه و پذيرش هستند و افراد يك جامعه نسبت به آنها گرايش و تمايل دارند. اگر كنش اجتماعی نباشد، هيچ هنجاری شكل نمی گيرد و هيچ يك از ارزش های اجتماعی مانند عدالت، امنيت و آزادی محقق نمی شوند. ارزش ها از جنس هدف و مقصود هستند و هنجارها از جنس وسيله و روش رسيدن به ارزش ها هستند.
ارزش ها و هنجارهای اجتماعی از طريق كنش های اجتماعی تحقق می يابند و پديده های تربيت، تشويق را ضروری می سازند تا از طريق تعليم و «جامعه پذيری» و «كنترل اجتماعی» و تنبيه؛ ارزش ها و هنجارها را به افراد منتقل كنند. افراد با عمل كردن ، موجب تداوم و استمرار آنها می شوند.
تمامی پديده های اجتماعی خرد و كلان به همين طريق شكل می گيرند. پديده های اجتماعی را انسان ها در ارتباط با يكديگر به وجود می آورند و از آنجا كه افراد با آگاهی، اراده و هدف عمل می كنند، پديده های اجتماعی معنادار هستند.
پديده های اجتماعی به مرور، از انسان هايی كه آنها را به وجود آورده اند، مستقل می شوند و فرصت ها و محدوديت هايی را برای كنش ها و زندگی انسان ها ايجاد می كنند. اين روند تا جايی ادامه می يابد كه افراد احساس می كنند «پديده های اجتماعی» همانند «پديده های طبيعی» هستند. در حالی كه می دانيد پديدهاجتماعی را انسان ها خلق می كنند و نتيجه كنش های افراد هستند؛ ولی پديده_طبيعی را انسان ها خلق نكرده اند.
