یه تحلیل خوندم در مورد اینکه چطور دو طرف یه جنگ بدون اینکه خودشون بخوان، درگیر یه جنگ میشن.
روند اینجوریه که دو طرف با این فرض که طرف مقابلشون جنگ نمی‌خواد، مدام بر آتش جنگ اضافه می‌کنند.
پس الان وقت یه صلحه. اما با توجه به اینکه اسرائیل و ایالات متحده حاضر نیستند دست از جنگ بکشند، این صلح موقت خواهد بود. برای همین میگم الان به یه صلح موقت نیاز داریم.
اگه حماس در میدان جنگ به اندازه کافی قوی نشون داده باشه و از طرف دیگه، اگه سنوار عقل عقل به خرج بده، میتونیم یه صلح موقت داشته باشیم.
اگه واقع‌بین باشیم، حماس و محور مقاومت امروز قادر نیست دولت اسرائیل رو از بین ببره. پس باید قبولش کنه. حماس بهتره راه‌حل دو دولتی رو بپذیره و یه صلح موقت ببنده.
البته پیمان صلح باید زیر نظر شورای امنیت بسته بشه. این خیلی مهمه. شورای امنیت باید ضامن صلح باشه. یعنی اگه یه زمان یکی از طرفین مجددا خواست جنگ رو شروع کنه، سازمان ملل مداخله کنه و به طرف مجاوز یه گوشمالی حسابی بده.
اما حماس نباید بدون چون و چرا اسرائیل رو قبول کنه. طبیعتا باید چیزهایی در ازاش بخواد.
چهار چیز خیلی مهم‌اند:
شورای امنیت باید قول بده خواسته‌های حماس برآورده میشن. فقط و فقط قول شورای امنیت قبوله.
برای اجتناب از یه جنگ بزرگ، بهتره که هر چه زودتر از شعله جنگ کم بشه. این قرار صلح موقت یه برد اساسی برای مردم فلسطینه.
فقط یه نکته هم خطاب به امثال آمنه و ثابتی میگم:
الان صلح لازمه و پیمان صلح یه معامله است. حماس اگه بتونه در نتیجه صلح این امتیازات رو بگیره، به این معنیه که خون اون همه انسان یه نتیجه مثبت داشته. اما خب چون این پیمان یه معامله است، طبیعتا حماس هم باید امتیازاتی بده. پذیرش راه‌حل دو دولتی هزینه صلحه.
