در مصر باستان ، حاکمان قدرتمند اهرام باستانی ، معابد و عبادتگاه هایی را بنا می کردند. به دور از ساختارهای بدوی ، سازه های عظیم مانند اهرام جیزه شاهکارهای مهندسی قادر به رسیدن به ارتفاعات بزرگ بودند. دانشمندان دوره های تاریخ را در مصر باستان ترسیم کرده اند.
چوب در مناظر خشک مصر به طور گسترده در دسترس نبود. خانه ها در مصر باستان با بلوک هایی از گل آفتاب پخته ساخته می شدند. طغیان رود نیل و خرابی های زمان بیشتر این خانه های باستانی را ویران کرد. بیشتر آنچه درباره مصر باستان می دانیم مبتنی بر معابد و مزارهای بزرگی است كه با سنگ گرانیت و سنگ آهك ساخته شده و با هیروگلیف ، حجاری و نقاشی های دیواری با رنگ روشن تزئین شده اند. مصریان باستان از ملات استفاده نمی کردند ، بنابراین سنگها را با دقت تراش می دادند تا در کنار هم قرار بگیرند.
فرم هرمی یک مهندس عجیب بود که به مصریان باستان اجازه ساخت سازه های عظیم را می داد. توسعه فرم هرمی به مصریان اجازه داد تا مقبره های عظیمی برای پادشاهان خود بسازند. دیوارهای شیب دار می توانند به ارتفاعات زیادی برسند زیرا وزن آنها توسط پایه هرم گسترده پشتیبانی می شد. گفته می شود كه یك مصری ابتكاری به نام ایمهوتپ یكی از قدیمی ترین بناهای عظیم سنگی را بنا كرده است ، هرم پلكانی Djoser(2،667 قبل از میلاد تا 2،648 قبل از میلاد).
سازندگان در مصر باستان از قوسهای باربر استفاده نمی کردند. در عوض ، ستون ها را نزدیک یکدیگر قرار داده بودند تا از سنگ سنگی بالا استفاده کنند. ستونها اغلب با رنگ آمیزی و تراشکاری دقیق ، از نخل ها ، گیاهان پاپیروس و سایر اشکال گیاهان تقلید می کنند. در طول قرن ها ، حداقل سی سبک ستون متمایز تکامل یافته است. همانطور که امپراتوری روم این سرزمین ها را اشغال کرده است ، ستون های ایرانی و ستونی هم بر معماری غربی تأثیر گذاشته اند.
اکتشافات باستان شناسی در مصر علاقه به معابد و بناهای باستانی را بیدار کرد. معماری احیای مصر در دهه 1800 مد شد. در اوایل دهه 1900 ، کشف مقبره کینگ توت شیفتگی مصنوعات مصری و ظهور معماری آرت دکو را برانگیخت.
معماری کلاسیک به سبک و طراحی ساختمان ها در یونان باستان و روم باستان اشاره دارد. معماری کلاسیک رویکرد ما را در ساخت در مستعمرات غربی در سراسر جهان شکل داد.
از زمان ظهور یونان باستان تا سقوط امپراتوری روم ، بناهای عالی بر اساس قوانین دقیق ساخته می شدند. معمار رومی ، مارکوس ویتروویوس ، که در قرن اول قبل از میلاد زندگی می کرد ، معتقد بود که سازندگان هنگام ساخت معابد باید از اصول ریاضی استفاده کنند. ویتروویوس در رساله معروف خود De Architectura یا ده کتاب در مورد معماری نوشت: "زیرا بدون تقارن و تناسب هیچ معبدی نمی تواند برنامه منظمی داشته باشد."
ویتروویوس در نوشته های خود دستورات کلاسیک را معرفی کرد که سبک های ستون و طرح های برجسته مورد استفاده در معماری کلاسیک را تعریف می کرد. نخستین سفارشات کلاسیک به زبان های دوریک ، یونی و قرنتی بود.
اگرچه ما این دوران معماری را با هم ترکیب می کنیم و آن را "کلاسیک" می نامیم ، اما مورخان این سه دوره کلاسیک را توصیف کرده اند:
700 تا 323 قبل از میلاد - یونانی: ستون Doric برای اولین بار در یونان ساخته شد و از آن برای معابد بزرگ ، از جمله پارتنون معروف در آتن استفاده می شد. ستون های ساده یونی برای معابد کوچکتر و فضای داخلی ساختمان استفاده می شد.
323 تا 146 قبل از میلاد - هلنیستی: هنگامی که یونان در اوج قدرت خود در اروپا و آسیا بود ، امپراتوری معابد و ساختمانهای سکولار مفصلی با ستونهای یونیک و قرنتیان ساخت. دوره هلنیسم با فتوحات امپراتوری روم پایان یافت.
44 قبل از میلاد تا 476 میلادی - رومی: رومی ها به شدت از سبک های اولیه یونانی و هلنیستی استقراض می کردند ، اما ساختمان های آنها تزئینات بیشتری داشتند. آنها از ستون های سبک کورنتین و کامپوزیت به همراه براکت های تزئینی استفاده کردند. اختراع بتن به رومی ها امکان ساخت طاق ، طاق و گنبد را داد. از نمونه های معروف معماری رومی می توان به Colosseum Roman و Pantheonدر رم اشاره کرد.
بیشتر این معماری باستانی ویرانه است یا بخشی از آن بازسازی شده است. برنامه های واقعیت مجازی مانند Romereborn.orgسعی در بازآفرینی دیجیتالی محیط این تمدن مهم دارند.
بعد از اینکه کنستانتین پایتخت امپراطوری روم را به بیزانس (که اکنون در ترکیه استانبول نامیده می شود) در سال 330 میلادی منتقل کرد ، معماری رومی به یک سبک برازنده و الهام گرفته از کلاسیک تبدیل شد که از آجر به جای سنگ ، سقف های گنبدی ، موزاییک های ظریف و اشکال کلاسیک استفاده می کرد. امپراطور ژوستینین (527 تا 565) پیشگام بود.
سنت های شرقی و غربی در ساختمان های مقدس دوره بیزانس ترکیب شده است. ساختمانها با گنبد مرکزی طراحی شده اند که در نهایت با استفاده از روشهای مهندسی تصفیه شده در خاورمیانه به ارتفاعات جدیدی رسیده اند این دوره از تاریخ معماری انتقالی و تحول آفرین بود.
همزمان با گسترش رم در اروپا ، معماری سنگین تر و پرتحرک رومانسک با طاقهای گرد شکل گرفته است. کلیساها و قلعه های اوایل قرون وسطی با دیوارهای ضخیم و پایه های سنگین ساخته شده اند.
حتی با کمرنگ شدن امپراتوری روم ، اندیشه های رومی به سراسر اروپا رسید. باسیلیکا سنت سرنین در تولوز ، فرانسه که بین سالهای 1070 و 1120 ساخته شده است ، نمونه ای خوب از این معماری انتقالی است ، با یک ابسید با گنبد گنبدی بیزانس و یک پرنده شیبی مانند گوتیک. نقشه کف آن صلیب لاتین است که دوباره شبیه گوتیک است و در تقاطع آن یک دگرساز و برج بلند وجود دارد. سنت سرنین که از سنگ و آجر ساخته شده است ، در مسیر زیارتی به سانتیاگو دو کامپوستلا است.
منبع : pdfdrive
