به نام رحمان
گفته بودند کسی نمی آید...
گفته بودند مردم از دولت جدا هستند...
تا این که آن روز آمد و دوباره طنین سخنان امام خمینی رحمة الله در کوچه و خیابان شنیده میشد-آمریکا هیچ غلطی نمیتواند بکند-
در خیابان ها که راه میرفتی میدیدی که همه مردم از اقتصاد، از معیشت، از دولت گله دارند، اما هیچکدام مانع حضور آنها نشد
اگر خوب دقت میکردی به مسیر سید حسن نصرالله را میدیدی، حاج قاسم را میدیدی، حتی امام رحمة الله را با لبخندی مفتخرانه میدیدی...
آنجا بود جمله- ایران حرم است- را درک کردم.. آری، ایران حرم است که اینگونه برای دفاع از او برخاستند،آری، ایران حرم است که اینگونه ملتش پرشور و سرفراز استقلال خود را جشن میگیرند
آری، ایران حرم است که ملتش استقلال را با مدد حسین ابن علی و ذکر حسین حسین جشن میگرند..
آنحا بود که فهمیدم چرا آمریکا اینقدر از استقلال میترسند...چرا که حتی خارجی های مقیم قم هم از جان و دل شعار میدادند، حتی کودکان هم با جان و دل شعار میدادند..
آری استقلال کشور ایران الگوی استقلال تمام ملت ها و دولت های جهان است، استکبار باید از ما بترسد...
۲۲ بهمن ۱۴۰۳
ف.ش(بنت العباس)
