اختلاف والدین با نوجوان در خانواده هایی که مقاومت در برابر تغییرات بیشتر است به این تعارض ها به طور دردناکی دامن زده می شود. زمانی که والدین برای کنترل نوجوان در این مرحله اقدام می کنند و نوجوان اصرار بر نافرمانی و استقلال دارد ، این تعارض ها شکل پیچیده و افزایشی به خود می گیرد. وجود تعارض جزء طبیعی چرخه خانواده است، اما انعطاف ناپذیری و مقاومت خانواده به این نوع تغییرات عامل مشکل ساز تلقی می شود.
تغییرات سریع و ناگهانی بلوغ در نوجوانان باعث سرعت ورود خانواده به مرحله تعارض های والد-نوجوان می شود. طبق تحقیقات ، تعارض های والد-نوجوان طی سالهای اولیه نوجوانی شکل می گیرد؛ مرحله ای که خود نوجوان نیز درگیر بحران تغییرات ناشی از بلوغ است. تعارض شديد والد-نوجوان انواع پیامدهای اجتماعی منفی از جمله سوءمصرف مواد و مصرف الکل را به دنبال دارد و فرد را به سمت رفتارهای پرخطر و گوشه گیری / افسردگی ، افسردگی اضطراب ، شکایات جسمانی ، مشکلات اجتماعی ، مشکلات تفکر ، مشکلات توجه ، رفتار قانون شکنانه ، رفتار پرخاشگرانه ، مشکلات درونی سازی ، افسردگی مشکلات تفکر می کشاند.
در تبیین این نتیجه می توان بیان کرد که تعارضهای لاینحل و بدون راه حل تعارضهایی مضر هستند ، زیرا نوجوان احساس می کند روابطش با والدین سرد شده و بدون حمایت است و به این دلیل احساس آسیب ، خشم ، انزوا یا طرد شدن می کند و دچار افسردگی می شود. تعارض هایی که در رفتار والدین ، از قبیل مقایسه فرزندان با دیگران ، منت گذاشتن والدین بر سر نوجوان و تبعیض بین فرزندان ، در نوجوانان ایجاد می شود بیشترین رابطه را با مشکلات روان شناختی دارد . این قبیل از رفتارهای والدین بر عزت نفس و رشد استقلال نوجوانان بیشتر تأثیر می گذارد و بار منفی از سایر موضوع های تعارض در نوجوان دارد.
در کوچینگ نوجوانان ۱۴ عامل را برای مدیریت اختلاف والدین با نوجوان در برنامه تسهیل گری مد نظر قرار می دهیم که شامل:
مربی نوجوان منجر به نتایج مثبتی نسبت به افزایش رضایت خانوادگی به معنی احساس امنیت کردن در محیط خانواده و خود را عضو مهم دانستن است و تعامل خانوادگی به معنی داشتن روابط سازنده با والدین و مشارکت داشتن در تصمیمات خانواده است؛ می شود.بنابراین کوچ نوجوان با شناسایی نقطه ورود برای همراهی نوجوان، برنامه ای مشترک برای موضوعی که بیشترین آسیب و اختلاف والدین با نوجوان را ایجاد کرده است اقدام می کند.
