ورودم به تریدیدو ، توانایی هامو به خودم ثابت کرد

از طریق یک فراخوان وارد گروه ۲۰۰۰ نفری شدم. داوطلب شدم به عنوان اولین دختر گروه تا اطلاعات رو به بقیه اعضا منتقل کنم. همین قدم کوچیک باعث شد وارد گروه اصلی بشم.
کم‌کم، با انجام کارهای مختلف و نشون دادن توانایی‌هام، تبدیل شدم به یکی از اعضای کلیدی تیم.

یکی از مهم‌ترین چیزهایی که تو این مسیر فهمیدم اینه که:
موفقیت امروز یعنی حرکت با موج تکنولوژی و به‌روز موندن.
تو دنیای الان، پیشرفت یعنی بالا بردن اطلاعات و بلد بودنِ استفاده‌ی درست ازشون.

وقتی آدم‌ها می‌پرسن «چطور رسیدی اینجا؟»، جوابم یه جمله‌ست:
از بین ۲۰۰۰ نفر انتخاب شدم، ولی مهم‌تر از اون، انتخاب کردم که خودم رو باور کنم.

من ریحانه‌ام!
نه از یه مسیر خاص اومدم، نه همیشه می‌دونستم قراره کجا برم.
اما یه چیز رو از همون اول می‌دونستم:
نمی‌خوام فقط باشم. می‌خوام رشد کنم. می‌خوام قد بکشم.

وقتی وارد تریدیدو شدم، تریدیدو فقط برام یه موقعیت شغلی نبود،
احساس کردم وارد دنیایی شدم که رشد توش یه ارزشه، نه یه شانس.

از همون لحظه‌ای که ایمیل «قبول شدی» برام اومد، یه چیزی توی وجودم روشن شد،
یه حس قوی که گفت:
«حالا نوبت توئه که خودتو بسازی.»

توی تریدیدو یاد گرفتم یادگیری می‌تونه ساده‌تر باشه، اگه توی مسیر درستی قرار بگیری.
هر چیزی که بلد نبودم، یکی بود که راهو نشونم بده، یه آموزش، یه تجربه، یه راهنما.
حس کردم اینجا رشد کردن فقط به تلاش خودت بستگی نداره، به محیطی هم بستگی داره که توش رشد تبدیل به یه عادت می‌شه.
تریدیدو برام شد جایی که یاد گرفتن آسون‌تر شد، چون تنها نبودم.

تو این مسیر، بارها افتادم، شک کردم، برگشتم عقب.
ولی هر بار دوباره بلند شدم، یاد گرفتم و ادامه دادم.
درست مثل بافتن هر رجی که می‌بافی، اول گره می‌زنی، بعد می‌کشی بالا.

من دارم آینده‌م رو رج‌به‌رج می‌بافم.
با مهارت، با تجربه، با آزمون و خطا.
و شاید مهم‌ترین چیزی که یاد گرفتم اینه که:
برای ساختن آینده، اول باید خودتو بسازی.

الان که نگاه می‌کنم به عقب، اون دختری که با هزار تردید وارد مسیر شد،
حالا با صدا، اعتمادبه‌نفس و باور حرف می‌زنه.
می‌دونه چی می‌خواد و مهم‌تر از اون، می‌دونه حقشه که بخواد.

تریدیدو برای من فقط یه موقعیت نبود، یه آینه بود.
آینه‌ای که نشونم داد «تو می‌تونی».
و من باور کردم.

برای تویی که داری اینو می‌خونی:
اگه حس می‌کنی جا موندی، یا فکر می‌کنی وقتش هنوز نرسیده، بدون که شروع همیشه پر از تردیده.
ولی اگه یه روز یکی بهت گفت: «از بین ۲۰۰۰ نفر انتخاب شدی»،
بدون دلیلش فقط مهارتت نیست؛ یه چیزی توی تو هست که هنوز خودت کامل ندیدیش.

من هنوز دارم رشد می‌کنم.
دارم قد می‌کشم.
و با اطمینان می‌گم:
آینده، مال منه.

@tradido