شتر دیدی، ندیدی!
اشاره به اصل غفلت دارد. گاهی اوقات برای راحتی جسم و روح باید خودمان رابه غفلت بزنیم.
از آن روزی که ما را آفریدی به غیر از معصیت چیزی ندیدی
خداوندا! به حقِ هشت و چارت ز مُو بگذر، شتر دیدی ،ندیدی![1]
نبابد همچون جاروبرقی هر زباله ای را به درون خود راه داد. جایگاه قلب و ذهن آدمی جایگاه شریف و بلندی است که شایسته است تنها افکار مثبت و امیدوار کننده به آن راه پیدا کنند. اگر افراد یا رفتاهاری منفی و کسل کننده اطراف شما است. هرگز اجازه ندهید که شما را تسلیم افکار و رفتارشان کنند. اگربه ناچار با چنین افرادی درتماس هستند. پس از مرحله تذکر و پنددهی و تاثیر نگذاشتن، خود را به غفلت بزنید و یک گوش را در و گوش دیگر را درواز کنید.
شتری که علف می خواهد،گردن دراز می کند.
تلاش وکوشش لازمه رسیدن به خوشبختی و سعادت است. امید بدون زحمت و تلاش معنا ندارد. امیدی ستودنی است که در کنار ش همت و پشتکار باشد.
عسل در باغ هست و غوره هم هست.
شیرینی و تلخی روزگار به هم آمیخته است.انتظار نداشته باشید همیشه موفقیت درِ خانه شما را بزند.گاهی هم شکست درِ خانه را می زند. و این پست و بلندی زندگی نشان از زنده بودن است. آدم هایی که باسختی ها دست وپنجه نرم می کنند غالبا چنین افرادی، انسان های موفق و امیداور ی هستند که مفید برای خود و اطرافیانشان هستند.
قطره قطره، جمع گردد وانگهی دریا شود.
اندک اندک علم یابد نفس چون عالی بود قطره قطره جمع گردد وانگهی دریا شود[2]
لازمه ی اندک اندک، صبر و حوصله و امید است.
مثل قالی کرمان است؛ هر چه پا بخورد، بهتر می شود.
وقتی بخواهیم از شادابی کسی سخن بگوییم که گذشت ایام و فشارهای زندگی، موجب پژمردگی یا پیر ی او نشد ه است. بر عکس هر روز جوان تر و بانشاط تر به نظر می رسد.[3]
[1] باباطاهر،327.
[2] .ناصر خسرو.
[3] . فوت کوزه گری،ج2،ص913.