آنوریسم مغزی چیست؟
دایره ویلیس محل پیوند چهار شریان مغز است که دو عدد آن‌ها شریان‌های کاروتید و دو عدد دیگر شریان‌های مهره‌ای هستند، که مواد مغذی مغز (خصوصاً اکسیژن و گلوکز) را تأمین می‌کنند. این حلقه از شریان‌ها زیر مغز قرار گرفته و شریان‌های کوچکتری از آن به سراسر مغز منشعب می‌شوند. گاهی اوقات در محل برخورد این شریان‌ها نقاط ضعیفی ایجاد می‌شود. در برخی موارد در این نقاط ضعیف برآمدگی‌هایی پر از خون به وجود می‌آید که در نهایت به کیسه‌هایی در رگ‌های خونی به نام آنوریسم تبدیل می‌شوند. با پاره شدن یا نشت کردن این نواحی کیسه مانند، خونِ خارج شده وارد بافت‌های مجاور می‌شود.
سردرد ناشی از آنوریسم مغزی چگونه است؟
سردرد ناشی از نشت آنوریسم شدید است. خون نشت کرده به شدت مغز و غشاهای محصور کننده آن را تحریک کرده و باعث درد بسیاری زیادی می‌شود. هنگامی که بیماران درد خود را بدترین سردرد عمرشان توصیف می‌کنند، باید پزشک احتمال بدهد که ممکن است آنوریسم مغزی علت چنین دردی باشد. این سردرد معمولاً با تهوع، استفراغ و اختلالات بینایی و دید همراه است. البته، برای اطمینان از وجود آنوریسم، علاوه بر وجود سردردی با این شدت، می‌بایست مواردی که عوامل خطرزای نشت آنوریسم تلقی می‌شوند نیز مشاهده و بررسی شوند.
تشخیص آنوریسم مغزی زمانی آغاز می‌شود که پزشک احتمال دهد بیمار مبتلا به این عارضه است. عموماً سابقه سردرد، شروع ناگهانی سردرد همراه با خشکی گردن و مشاهده ناخوشی ظاهری بیمار در حین معاینه، باعث می‌شود پزشک دستور به انجام سی‌تی‌اسکن (تومورافی رایانه‌ای) سر بدهد. اگر سی‌تی‌اسکن با فاصله ۷۲ ساعت از آغاز سردرد انجام شود، ۹۳% تا ۱۰۰% تمامی آنوریسم‌ها تشخیص داده می‌شوند. در مواردی که عارضه با سی‌تی‌اسکن قابل تشخیص نیست، پزشک با روش نمونه‌گیری از مایع مغزی نخاعی (LP، یا اسپینال تاپ) وجود خون در مایع مغزی- نخاعی که در فضای زیر عنکبوتیه در جریان است را تشخیص می‌دهد. برخی بیمارستان‌ها به جای نمونه‌گیری از سی‌تی آنژیوگرافی استفاده می‌کنند.
اگر سی‌تی یا نمونه‌گیری وجود خون را نشان دهند، برای تعیین محل آنوریسم آنژیوگرافی انجام شده و بر اساس آن برای درمان برنامه‌ریزی می‌شود. در آنژیوگرافی، یک کاتتر وارد شریان‌ها مغز شده و پس از تزریق رنگ به درون شریان‌ها از مغز عکس گرفته می‌شود. این تکنیک می‌تواند با نشان دادن آناتومی شریان‌ها وجود آنوریسم و محل آن را مشخص کند. سی‌تی آنژیوگرافی یا ام‌آر آنژیوگرافی را می‌توان، مانند آنژیوگرام‌های معمولی، بدون وارد کردن کاتتر به مغز نیز انجام داد. در مورد اینکه کدام نوع از آنژیوگرافی برای ارزیابی بیماران بهتر است اختلاف نظرهایی وجود دارد، اما در کل انتخاب هر یک از آن‌ها به شرایط و عارضه بیمار بستگی دارد.
در مواردی که علائم نشان دهنده وجود آنوریسم مغزی هستند باید احتمال وجود سایر عارضه‌ها نیز در نظر گرفته شود. زیرا سردردهای میگرنی،تومورها و سکته مغزی نیز می‌توانند باعث علائم عصبی شوند.
آنوریسم مغزی چگونه درمان می‌شود؟
دارو درمانی
معمولاً دارو درمانی تنها گزینه‌ای برای درمان آنوریسم‌ها پاره نشده است. در اینجا، استراتژی‌های درمانی شامل ترک سیگار و کنترل فشار خون می‌شوند. زیرا این دو، تنها عوامل شناخته شده‌ای هستند که تأثیر قابل توجهی بر تشکیل، رشد و یا پاره شدن آنوریسم دارند. معمولاً برای بیمارانی که مبتلا به فشار خون بالا هستند، پزشک درمان را با تجویز داروهای کاهش دهنده فشار خون و یا رژیم غذایی و برنامه ورزشی شروع می‌کند.
جراحی کلیپینگ
در حال حاضر، کلیپس‌های آنوریسم دارای صدها نوع مختلف با اندازه‌ها و شکل‌های متفاوت هستند. جراحی کلیپینگ یک عمل تهاجمی با یک فرایند تکنیکی چالش‌زا است. در این نوع جراحی، آنوریسم از طریق کرانیوتومی جدا می‌شود. کرانیوتومی یک عمل جراحی است که در آن دسترسی به مغز و رگ‌های خونی از طریق ایجاد شکافی در جمجمه امکان‌پذیر می‌شود. در این روش، بعد از شناسایی آنوریسم، جراح آن را با دقت از بافت‌های مجاور مغزی جدا می‌کند و سپس یک کلیپس فلزی کوچک (معمولاً از جنس تیتانیوم) را در گردن (قاعده) آنوریسم قرار می‌دهد.
کوییلینگ (کلاف پیچی) اندوواسکولار
یک متخصص نورولوژی مداخله‌ای ، می‌تواند مانند آزمایش آنژیوگرام که برای تشخیص آنوریسم انجام می‌شود، یک لوله را وارد شریان‌ها کرده و آن را با سیم‌های از جنس پلاتین یا لاتکس پر کند. این کار مانع از ورود خون بیشتر به آنوریسم شده و در نتیجه مشکل را رفع می‌کند.
کوییلینگ اندوواسکولار گزینه مطلوبی برای درمان آنوریسم‌ها است زیرا به شکافتن جمجمه نیازی نداشته و عموماً در زمان کوتاه‌تری انجام می‌شود، که در نتیجه داروی بیهوشی کمتری به بیمار تزریق می‌شود. در هر حال، میان روش‌های کلیپینگ و کوییلینگ تفاوت‌های مهمی، از جمله تفاوت در نوع آب‌بندی (مانع) ایجاد شده، وجود دارد. البته، هنوز مشخص نشده که نتیجه کوییلینگ در دراز مدت چقدر دوام دارد، به علاوه کوییلینگ برای همه آنوریسم‌ها مناسب نیست.
