بسیاری از برنامه‌های مرتبط با کمپوست، فقط اقلام پلاستیکی‌ای (مانند کیسه‌های زباله) را می‌پذیرند که توسط اشخاص ثالث معتبر مانند مؤسسه محصولات زیست‌تخریب‌پذیر (BPI)، DIN CERTCO، انجمن پلاستیک‌های زیستی ژاپن (JBPA) و TÜV اتریش به عنوان کمپوست‌پذیر، تأیید شده‌اند. پس از تأیید نتایج آزمایش‌های کمپوست‌پذیری از آزمایشگاه‌های آزمایش تایید شده، سازمان‌های گواهی‌دهنده مجوز استفاده از علائم تجاری خود را در محصولات سازنده و مواد بازاریابی صادر می‌کنند.
موسسه محصولات زیست‌تخریب‌پذیر (BPI) گواهی دهنده پیشرو محصولات قابل کمپوست در آمریکای شمالی است. BPI که یک سازمان غیرانتفاعی است، محصولاتی را تأیید می‌کند که الزامات ASTM D6400 و یا
ASTM D6868 را برآورده می‌کنند. DIN CERTCO که از نوامبر 2017 شریک BPI بوده است، داده‌های کمپوست‌پذیری تولید شده توسط آزمایشگاه‌های تایید شده و ارائه‌شده توسط تولیدکنندگان محصول را تأیید می‌کند. پس از آنکه DIN CERTCO داده‌های کمپوست‌پذیری را تأیید کرد، سازنده می‌تواند لوگوی BPIcompostable را بر روی محصول خود استفاده و نمایش دهد.
قبلا (در بین سال‌های 2012 تا 2017)، NSF International، داده‌های کمپوست‌پذیری BPI را تأیید و بر بحث آرم کمپوست‌پذیری BPI را نظارت و اجرا انجام می‌داد.
این شرکت، سازمان صادرکننده گواهینامه گروه TÜV اتریش و موسسه استاندارد آلمان است. این شرکت با یک شبکه بین المللی از آزمایشگاه های تست مستقل و تایید شده، کار می‌کند. این شرکت برای محصولات صنعتی قابل کمپوست ساخته شده از مواد زیست تخریب‌پذیر، گواهینامه صادر می‌کند. استاندارد کمپوست‌پذیری مورد بررسی در این شرکت، EN 13432 است. اگر همه الزامات مربوط به کمپوست‌پذیری برآورده شود، محصول می‌تواند نشان‌واره «Seedling» شرکت بیوپلاستیک اروپایی یا آرم «DIN-Geprüft Industrial Compostable» را نمایش دهد. این شرکت همچنین می‌تواند گواهینامه‌های دیگری نیز بر طبقASTM D6400، EN 14995، ISO 17088، ISO 18606 و AS 4736 ارائه دهد.
موسسه DIN CERTCO برای محصولاتی که برای کمپوست سازی در خانه و باغ مناسب هستند مطابق با استاندارد استرالیا AS 5810-2010، "پلاستیک‌های زیست تخریب‌پذیر مناسب برای کمپوست خانگی" و استاندارد فرانسوی NF T51-800، "پلاستیک‌ها، مشخصات پلاستیکی مناسب کمپوست کردن خانگی" گواهی صادر می‌کند. محصولاتی که الزامات را برآورده کنند مجاز به استفاده از آرم "DIN-Geprüft" هستند.
موسسه DIN CERTCO برای تایید تجزیه پذیری زیستی در خاک به استاندارد EN 17033، “الزامات و روش های آزمایش پلاستیک و فیلم‌های مالچ زیست تخریب پذیر برای استفاده در کشاورزی و باغبانی" تکیه دارد. سیستم گواهی DIN CERTCO برای محتوای زیستی مبتنی بر ASTM D6866، CEN/TS 16137:2011 (معادل DIN SPEC 91236:2011) و ISO 16620 است. این پروتکل‌های آزمایشی بر تاریخ‌گذاری کربن تکیه دارند. با اندازه‌گیری میزان رادیواکتیو C در محصول، دانشمندان می‌توانند بین "کربن جوان" (از گیاهان) و "کربن قدیمی" (از سوخت های فسیلی) تمایز قائل شوند. محصولات مبتنی بر زیستی نشان گواهی "DIN-Geprüft" را دریافت می کنند. DIN CERTCO همچنین درصد کربن پایه زیستی را مطابق EN 16785-1، تعیین خواهد کرد. محصولات تایید شده مجاز به نمایش علامت " bio-based" علاوه بر علامت "DIN-Geprüft" هستند.
انجمن پلاستیک زیستی ژاپن گرین‌پی‌لا(JBPA) را که سیستم شناسایی و لوگوی پلاستیک‌های زیست تخریب‌پذیر است را توسعه داده است. زیست تخریب پذیری پلاستیک‌ها با روش‌ها و استانداردهای تست ISO(14851، 14852، 14855، 14855-2،17556) و OECD 301Cتعیین میشود. OECD 301C یک تست اصلاح شده وزارت تجارت و صنعت بین المللی (MITI) است. از لجن فعال برای ارزیابی زیست تخریب‌پذیری هوازی مواد شیمیایی در یک دوره آزمایشی 28 روزه استفاده می‌کند. JBPA لیست مثبتی از پلاستیک‌ها، افزودنی‌های پلاستیکی، محصولات نیمه تمام (مستربچ ها، ترکیبات و فیلم‌ها) و چسب‌هایی که استانداردهای زیست تخریب‌پذیری لازم را دارند، انتشار می‌دهد.محصولات موجود در این لیست مجاز به استفاده از لوگو GreenPla هستند. محصولات زیست تخریب‌پذیر که طبق ISO 16929 یا ASTM D5338 و همچنین دستورالعمل شیمیایی OECD 2008 یا آزمایش‌های سمیت تولید مثل مشابه، قابل کمپوست تلقی می‌شوند مجاز به نمایش GreenPla هستند. JBPA همچنین سیستم شناسایی BiomassPla را مدیریت می‌کند که شامل فهرستی مثبت از پلاستیک‌های زیستی و محصولات نیمه‌تمام مانند ترکیبات و فیلم میشود. برای قرار‌گرفتن در این لیست، محصول پلاستیکی باید حداقل 25% وزنشان بر پایه محصولات زیستی باشد که توسط محتوای Cمطابق با ASTM D6866. محصولاتی که مطابق با الزامات JBPA هستند مجاز به نمایش لوگوی BiomassPlaهستند.
در چین، هیچ سازمان صادرکننده گواهینامه رسمی به ویژه برای پلیمرهای زیست‌تخریب‌پذیر وجود ندارد و مرکز ملی استاندارد‌سازی پلاستیک نیز به تنهایی گواهی اعطا نمی‌کند، اما این سازمان یادداشت تفاهمی درباره احراز هویت متقابل نتایج و نمادهای آزمایش پلاستیک زیست تخریب پذیر با انجمن پلاستیک زیستی ژاپن، بیوپلاستیک اروپا و BPI به ترتیب در سال های 2004، 2005 و 2006 امضا کرده است. این بدان معنی است که این انجمن‌ها، سیستم شناسایی مرکز ملی استاندارد پلاستیک و نتایج تست تخریب مرکز ملی نظارت و بازرسی کیفیت محصولات پلاستیکی را به رسمیت می‌شناسند. بنابراین، شرکت‌های داخلی که می‌خواهند شناسایی (برچسب‌های گواهی) این انجمن‌ها را دریافت کنند، می‌توانند مستقیماً برای آزمایش‌های مرتبط در چین درخواست دهند.
در ژوئن 2020، فدراسیون نفت و صنایع شیمیایی چین(CPCIF) و انجمن ملی بازیافت منابع چین(CRRA) به طور مشترک کارگروه مشترک زنجیره تامین پلاستیک بازیافتی سبز (GRPG) را راه اندازی کردند. یکی از اهداف GRPG ساخت مجموعه ای از سیستم استاندارد کامل، سیستم گواهینامه و سیستم تست است که کل چرخه زندگی پلاستیک‌های بازیافتی سبز را با همکاری سهامداران مهم، پوشش می‌دهد.
گروه TÜV یک سازمان بین المللی بازرسی و صدور گواهینامه است. این شرکت از طریق وابسته خود، TÜVاتریش-بلژیک، گواهی کمپوست‌پذیری و زیست تخریب‌پذیری را به عنوان بخشی از برنامه کمپوست OK ارائه می دهد. قبل از 1 دسامبر 2017، Vinçotte n.v سازمان بازرسی و صدور گواهینامه مستقر در بلژیک، برنامه کمپوست OK را مدیریت می‌کرد.
موسسه TÜV مجاز به اعطای لوگوی کمپوست‌پذیری "Seedling" بیوپلاستیک اروپایی به محصولاتی است که الزامات EN 13432 را دارند. سیستم گواهینامه OK TÜV، محتوای تجدیدپذیر (مبتنی بر زیستی) یک محصول را تأیید می‌کند که فرآیند صدور گواهینامه به تاریخ‌گذاری C که در ASTM D6866، «روش‌های تست استاندارد برای تعیین محتوای مبتنی بر زیست نمونه‌های جامد، مایع و گازی با استفاده از تجزیه و تحلیل کربن رادیو کربن» مشخص شده است، متکی است. برای دریافت گواهینامه، محصول باید دارای محتوای ارگانیک حداقل 30٪ و محتوای تجدید پذیر (مبتنی بر زیستی) حداقل 20٪ باشد. رتبه‌بندی‌های یک، دو، سه و چهار ستاره به ترتیب محصولاتی را نشان می‌دهند که به ترتیب 20% تا 40%، 40% تا 60%، 60% تا 80% و بیش از 80% دارای محتوای زیستی هستند.
سیستم گواهی محتوای زیستی NEN این شرکت، تأیید مستقلی از محتوای زیستی (زیست توده، نه کربن زیستی) مواد اولیه، واسطه‌ها و محصولات نهایی را ارائه می‌کند. این سیستم که بر اساس EN 16785-1 است، از تجزیه و تحلیل‌های رادیوکربن و عنصر برای تعیین محتوای زیستی جامدات، مایعات و گازها استفاده می‌کند.
وزارت کشاورزی ایالات متحده (USDA) برنامه BioPreferred را مدیریت می‌کند، از جمله برنامه صدور گواهینامه و برچسب گذاری داوطلبانه برای محصولات و بسته بندی‌های زیستی و همچنین الزامات خرید اجباری برای آژانس‌های فدرال و پیمانکاران آنها. هدف برنامه BioPreferred افزایش استفاده از محصولات زیستی است. معیارهای این سازمان، زیست تخریب پذیری یا کمپوست پذیری را بررسی نمی‌کند. پلاستیک‌ها و محصولات پلاستیکی که شرایط حداقل محتوای زیستی را برآورده می‌کنند، واجد شرایط دریافت BioPreferred USDA هستند. حداقل محتوای زیستی متفاوت است. برای اقلام مرد استفاده در خدمات غذایی، از 48٪ تا 72٪ متغیر است. برای فیلم‌های غیربادوام، حداقل محتوای زیستی 85% است.
فرآیند صدور گواهینامه نیاز به تایید محتوا محصول توسط یک آزمایشگاه مستقل دارد. برچسب محصول زیستی مبتنی بر گواهی USDA میزان کربن تجدیدپذیر را در خود محصول، بسته بندی یا هر دو نشان می‌دهد اما نشان دهنده اینکه آیا کالای مورد نظر قابل کمپوست است یا خیر، نیست. همه آژانس‌های فدرال و پیمانکاران آنها ملزم به خرید محصولات مبتنی بر زیستی هستند که توسط USDA شناسایی شده‌اند.
مصرف جهانی پلیمرهای زیست تخریب پذیر در چند سال گذشته به دلیل مقرراتی که هدفشان کاهش ضایعات پلاستیکی است، به شدت افزایش یافته است. انتظار می‌رود تقاضا از 854 هزار تن در سال 2020 به 3 میلیون تن در سال 2025 افزایش یابد که نشان دهنده میانگین نرخ رشد سالانه تقریباً 30% برای دوره پنج ساله است.
شمال شرق آسیا بزرگترین بازار پلیمرهای زیست تخریب پذیر در سال 2020 بود که 61% از مصرف جهانی را به خود اختصاص داد، اروپای‌غربی (25%) و آمریکای شمالی (10%) در جایگاه‌های بعدی قرار دارند. آسیای جنوب شرقی و اقیانوسیه، اروپای مرکزی، کشورهای مستقل مشترک المنافع و کشورهای بالتیک، شبه قاره هند، آمریکای مرکزی و جنوبی، خاورمیانه و آفریقا 4% باقیمانده مصرف جهانی را در سال 2020 تشکیل دادند.
ترکیبات نشاسته 62% از مصرف پلیمرهای زیست تخریب پذیر را در سال 2020 تشکیل دادند. PLA و ترکیبات آن %33 از تقاضا را به خود اختصاص دادند. ترکیبات نشاسته (به عنوان مثال، ترکیبات نشاسته، PBAT، و مقادیر کمی از PLA) و ترکیبات PLA (به عنوان مثال، ترکیبات PLAو PBAT) به طور گسترده در کاربردهایی همچون کیسه خرید استفاده میشود. در مقابل، PLA در کاربردهایی غیر فیلمی مانند محصولات خدمات غذایی (بسته بندی تاشو، نی نوشیدنی) و پوشش کاغذی استفاده میشود. PBATدر درجه اول به عنوان جزئی از ترکیبات نشاسته و ترکیبات PLA عمل می‌کند.
بخش بسته بندی مواد غذایی، ظروف، کارد و چنگال و کیسه بزرگترین بخش مصرف نهایی و همچنین محرک اصلی رشد مصرف پلیمرهای زیست تخریب پذیر بوده. این بخش از محدودیت‌های محلی در خرید و تولید کیسه‌های پلاستیکی بهره‌مند خواهد شد. رشد دو رقمی در چند سال آینده پیش بینی میشود.
کیسه‌های کمپوست دومین کاربرد نهایی مهم برای پلیمرهای زیست تخریب پذیر است. این بخش از بازار به دلیل گسترش تدریجی سیستم‌های کمپوست و علاقه فزاینده به انحراف زباله‌های آلی مانند برگ‌ها، چمن‌ها و ضایعات مواد غذایی از محل دفن زباله، به رشد قوی خود ادامه خواهد داد.
سایر بازارهای پلیمرهای زیست تخریب پذیر عبارتند از:
سایر مصارف نهایی با حجم کم شامل منسوجات و منسوجات غیر‌بافته، دستگاه‌های پزشکی قابل جذب (ایمپلنت و بخیه)، مواد مورد استفاده در عملیات میادین نفت و گاز و فیلامنت چاپ سه بعدی است.
قانون مهم‌ترین محرک تقاضا برای پلیمرهای زیست تخریب پذیر است. به عنوان مثال، در چین، قوانینی که برای کاهش حجم زباله‌های پلاستیکی طراحی شده است، از سال 2017 به افزایش قابل توجهی در تولید و مصرف پلیمرهای زیست تخریب پذیر منجر شده است. به طور مشابه، محدودیت‌های استفاده از کیسه‌های خرید پلاستیکی تجزیه ناپذیر در ایتالیا، فرانسه، رومانی، اسلوونی و ژاپن باعث افزایش قابل‌توجهی در مصرف پلیمرهای زیست تخریب پذیر در سال‌های اخیر شده است. در مقابل، استفاده از پلیمرهای زیست تخریب پذیر در کشورهایی که فاقد الزامات هستند، به کندی رشد کرده است.عوامل زیر نیز بر رشد مصرف تأثیر می‌گذارد:
