جنبه هایی در درون ماست که زشت است. شاید در دنیای بیرون واقعا ناشایست باشد اما شما از دورن آن را آنقدرها هم زشت نمی بینید. من خود بارها به خودم گفتم مگر چه اشکالی می تواند داشته باشد تا وقتی به کسی آسیبی نزده ام هیچ زشتی ندارد!!! اما آیا واقعا درست فکر می کنم؟! این نظر من است و اینکه واقعا درست باشد یا نه، برایم مهم نیست. مهم نیست بقیه چقدر آن را بد می دانند مهم این است که برای من خوب است. من هر روز به آن جنبه ها فکر می کنم و گاهی انجامشان می دهم. با خودم می گویم اگر بد است پس چرا هر روز در ذهنم مرور می شود؟!امروز افکاری در من شکل گرفت که از بیرون بسیار زشت و ناهنجار بود اما انجامش دادم و بعد از آن انگار دیگر هیچ زشتی در آن وجود نداشت.
