رویای من دانستن بود برای گفتن حرف های تازه که روح خود و دوستانم را از چشمه های سرد و شیرینش سیراب گردانم
که هرچه تاریکی و کسالت و سردیست درنهایت از سرمنشا ندانستن جاریست
رویایم دست در دست دوستان،
شاد و سرمست،
قدم زدن در سبزه زار های کلماتی در هم پیچیده و متبلور کننده میوه های فهمیدن و معنا بود و بیشتر که در دایره ی کلمات اسرار آمیز با سمفونی شکوهنده مفاهیم، هم آغوشی اجرای زیبای رقصی در تقارن با اسرار عالم خیال که نه خیال مقصود توهم باشد نه بلکه خیالی که با دانش جان گرفته و مقصود معانی دانستن را در زیبایی های خیره کننده ی عقول بسحر و تماشا بنشیند
و آخر دانستم و دانستم که بالاترین بیان سکوت است سکوت !!!!
