یکی از موضوعات مهم و مورد توجه در بازرگانی بین المللی، آشنایی با قراردادهای بین المللی و روش تنظیم آن قرارداد ها است. با اینکه در موارد زیادی، فعالان بازرگانی بین المللی، به مکتوب کردن قرارداد، اقدام نمی‌کنند ولی عملاً پیش فاکتور (پروفرما) نقش قرارداد خرید و فروش را در خرید و فروش ها ایفا می‌کند. ولی بالارفتن سطح اطلاعات در زمینه نکات مهم در تنظیم قراردادهای بین المللی، میتواند سبب توجه بیشتر به این موضوع در فرآیند بازرگانی بین المللی گردد. در یک معامله بین المللی چهار جنبه اساسی وجود دارد، که عبارتند از:
1-عنوان قرارداد
نخستین موضوعی که در قرارداد الزاماً باید به آن اشاره شود، عنوان قرارداد می‌باشد. هر چند عنوان قرارداد از نظر حقوقی نسبت به مفاد قرارداد در اولویت نمی‌باشد، لکن میتواند تعبیر و تفسیر مفاد عهدنامه را تحت اثربخشی قرار دهد. به همین سبب حتماً باید در گزینش درست عنوان قرارداد دقت کرد. با دقت به موضوع این بخش، در بالای قرارداد الزاماً باید "قرارداد خرید و فروش بین الملل" یا "قرارداد فروش بین الملل" درج بشود.
2- اطلاعات طرف های قرارداد (اطلاعات فروشنده و خریدار)
در یک تجارت بین الملل ، نظیر سایر معاملات، دست‌کم دو طرف وجود دارند. در وضعیت عمومی، مشتری و فروشنده، طرف های اصلی یک قرارداد تجارت بین الملل می باشند. معمولاً در ابتدای عهدنامه، الزاماً باید دوجانب معامله را معرفی کرد. اطلاعاتی نظیر نام مشتری و فروشنده، نوع شرکت، نشانی شرکت، اطلاعات ثبتی شرکت، اطلاعات تماس، شماره حساب، نماینده شرکت به منظور امضای قرارداد و . . . در این قسمت مورد اشاره قرار می‌گیرند. پس از معرفی دوجانب قرارداد، بایستی بخشی به منظور امضاء، تاریخ و محل امضا شدن قرارداد در نظر گرفته شود.
3- شرح کالای مورد معامله
یکی از عمده ترین قسمت های قرارداد ، تشریح دقیق کالای مورد معامله می‌باشد. به منظور شفاف گردیدن این قسمت می‌توان از یک جدول استفاده نمود. در هر صورت بایستی موارد زیر را در این قسمت مورد دقت قرار داد:- شماره ردیف: در صورتی که چندین قلم کالا در قرارداد وجود داشته باشد، لازم است که ردیف ها مشخص شود.
- شرح کالا: در این بخش باید کالا به طور دقیق از نظر کیفیت، ابعاد، رنگ، شکل و ... تشریح شود.
- کد محصول: در برخی از صنایع مانند خودروسازی، هر قطعه دارای کد مشخصی است. در این صورت لازم است به کد آن قطعه یا محصول اشاره شود.
- کشور مبدا: در این بخش باید به کشور سازنده اشاره کرد.
- شماره تعرفه: در این بخش شماره تعرفه گمرکی یا کد HS ذکر می‌شود.
- کمیت: در این بخش تعداد و واحد شمارش کالا مورد اشاره قرار می‌گیرد. بهتر است واحد شمارش کالا بر اساس واحد شمارش مورد نظر گمرک درج شود تا در زمان ترخیص کار راحت تر باشد.
- حمل به دفعات: منظور از حمل به دفعات، ارسال کالا در چند محموله جداگانه است. اگر حمل به دفعات مجاز باشد، در این بخش باید جدول زمانی و حداقل و حداکثر واحد ارسال شده در هر دفعه را مشخص نمود، تا فروشنده دوره های زمانی ارسال یا حجم محموله ها را به صورتی تنظیم نکند که خریدار نتواند آن را جذب یا به فروش برساند.
4- قیمت قرارداد
در این بخش باید به شش موضوع اصلی اشاره نمود:
- ارز مورد معامله
- مبلغ به عدد
- مبلغ به حروف
- نوع قیمت
- قیمت هر واحد
- نرخ تبدیل ارز
5- تاریخ تحویل
مبحث دیگری که در قرارداد بایستی به آن اشاره بشود، تاریخ یا دوره تحویل کالا می‌باشد. در قرارداد زمان اهمیت خیلی زیادی دارد بنابراین ... مشاهده ادمه مطلب ...
