خواجه شمس الدین محمد بن بهاء الدین محمد حافظ شیرازی، در سال 727 هجری قمری چشم به جهان گشود. محمد حافظ شیرازی از شاعران محبوب و نامدار ایرانی است. خواجه شمس الدین ملقب به لسان الغیب، ترجمان الاسرار، لسان العرفا و ناظم الاولیا، متخلص به حافظ شاعر ایرانی، شعرهای فارسی می‌سرود. اکثر شعرهای حافظ غزل است. حافظ شیرازی را از مهمترین اثرگذاران بر شاعران فارسی زبان پس از خود می‌شناسند. آثار حافظ پس از گذشت قرن ها، نه تنها در ایران بلکه در همه جای دنیا به شهرت رسیده است. آثار حافظ موضوع های متنوع و متفاوتی دارند. از آثار حافظ در موسیقی های سنتی ایرانی، خوشنویسی و هنرهای تجسمی استفاده می‌شود.
در سده های 18 و 19 میلادی، اشعار حافظ به زبان های اروپایی ترجمه کردند، این کار موجب شد، نام حافظ به محافل ادبی جهان غرب برسد. در تقویم رسمی ایران روز 20 مهر، روز بزرگداشت حافظ نام گرفته است و هر سال در آن روز، مراسم بزرگداشت حافظ در آرامگاه وی در شیراز با حضور پژوهشگرانی از اقصی نقاط دنیا برگزار می‌شود.
روزگاریست که سودایِ بتان دینِ من است / غمِ این کار نشاطِ دلِ غمگینِ من است
دیدنِ رویِ تو را دیدهٔ جان بین باید / وین کجا مرتبهٔ چشمِ جهان بینِ من است؟
