صنعت حمل و نقل در یک دوراهی محوری قرار دارد. با افزایش نگرانی ها در مورد مسائل زیست محیطی، لجستیک سبز به عنوان یک راه حل بالقوه برای مقابله با افزایش انتشار کربن، مدیریت ضایعات و سایر چالش های مرتبط با عملیات لجستیک مرسوم ظاهر شد.
این مقاله بینش هایی در مورد لجستیک سبز و اهمیت آن در تقویت راه حل های پایدار در صنعت و چگونگی تأثیر آن بر زنجیره تامین ارائه می‌دهد. درک کنید که چگونه شرکت‌ها، تحت تأثیر تقاضای مشتری و ارزش های آگاهانه محیط زیست، پایداری را برای آینده ای روشن تر و پاک تر در اولویت قرار می‌دهند.
لجستیک سبز شامل اجرای شیوه های پایدار در عملیات لجستیک برای کاهش اثرات زیست محیطی است. با ترکیب استراتژی‌های لجستیک سبز، کسب‌وکارها می‌توانند به پایداری محیط‌زیست کمک کنند و راه‌هایی برای صرفه‌جویی در هزینه و تقویت تصویر برند خود بیابند.
این استراتژی‌ها بر کاهش ضایعات، مصرف سوخت، انتشار گازهای گلخانه‌ای و مصرف انرژی تمرکز دارند و در عین حال مدیریت زنجیره تامین کارآمد را تضمین می‌کنند. یک مثال درخشان UPS است که بهینه‌سازی مسیر را برای وسایل نقلیه تحویلی خود اتخاذ کرده است که منجر به ارسال کمتر و مصرف سوخت کمتر می‌شود. چنین موفقیت هایی نشان می‌دهد که چگونه تغییر به سمت لجستیک پایدار به نفع این سیاره و سود شرکت است.
همانطور که یک شرکت لجستیک گزینه های پایدار را بررسی می‌کند، بهره گیری از پیشرفت های فن آوری جدید نقش مهمی ایفا می‌کند. ادغام فناوری هوش مصنوعی تجزیه و تحلیل های پیش‌بینی کننده‌ای را ارائه می‌دهد که از بهینه سازی مسیرهای عرضه و مدیریت موجودی استفاده می‌کند.
به طور مشابه، فناوری بلاک چین امکان ردیابی شفاف و کارآمد زنجیره تامین را فراهم می‌کند و با حفظ شیوه های سازگار با محیط زیست، اعتماد ذینفعان را ایجاد می‌کند. بنابراین، استفاده از این فناوری‌ها، حرکت به سمت عملیات لجستیکی پایدارتر را تسریع می‌کند.
نگرانی جهانی در مورد افزایش انتشار گازهای گلخانه‌ای، ارائه دهندگان لجستیک را وادار کرد تا شیوه‌های سازگار با محیط زیست را در نظر بگیرند.
چالش‌ها: سرمایه‌گذاری بالای اولیه در مواد پایدار و سوخت‌های جایگزین، مقاومت در برابر تغییر در زنجیره‌های تامین سنتی و فشار مزیت رقابتی در فرآیندهای لجستیکی می‌تواند موانعی ایجاد کند.
مزایا: کاهش انتشار دی اکسید کربن، بهبود شهرت برند و صرفه جویی در هزینه های بالقوه در دراز مدت.
بازدارنده یا وظیفه؟: در حالی که برخی آن را یک سرمایه گذاری سنگین می دانند، مزایای بلندمدت و تقاضای فزاینده مشتریان برای کسب و کارهایی که از محیط زیست آگاه هستند، آن را به یک وظیفه ضروری تبدیل می‌کند.
ظهور پلتفرم‌های دیجیتال و برنامه‌های نرم‌افزاری به ردیابی ردپای کربن شرکت در زمان واقعی کمک می‌کند و بینش‌های ارزشمندی را در مورد فرآیندهای لجستیک ارائه می‌دهد. چنین ابزارهایی به کسب و کارها این امکان را می‌دهد تا برنامه های عملیاتی را توسعه دهند، مناطق خاصی را هدف قرار دهند و پیشرفت ردپای کربن خود را دنبال کنند.
جمع آوری و تجزیه و تحلیل دقیق داده های CO2 در صنعت لجستیک بسیار مهم است.
چالش ها: دقت ابزار برای اندازه گیری ردپای کربن و سایر معیارها در سراسر صنعت و هزینه‌های مرتبط با سیستم‌های جمع‌آوری داده‌ها.
مزایا: درک ردپای محیطی یک شرکت امکان تلاش های هدفمند پایداری را فراهم می‌کند و شفافیت در زنجیره تامین را به مشتریان نشان می‌دهد.
بازدارنده یا وظیفه؟: با افزایش قوانین و آگاهی روزافزون از تغییرات آب و هوایی، جمع آوری داده های CO2 به یک نیاز برای مشاغل تبدیل می‌شود.
با استفاده از دستگاه های IoT (اینترنت اشیا)، شرکت ها سطح بی سابقه ای از داده‌های دانه ای دارند. این داده‌ها در ترکیب با تجزیه و تحلیل، بینش‌های عملی را برای مدیریت بهتر ناوگان، بهینه‌سازی بار و برنامه‌ریزی مسیر ارائه می‌دهند و از کمترین تأثیر زیست‌محیطی ممکن اطمینان می‌دهند.
شرکت‌ها در نظر دارند تعدیل کربن را برای استراتژی لجستیک سبز خود ضروری می‌دانند.
چالش ها: شناسایی پروژه های افست واقعی و درک تأثیر واقعی این پروژه‌ها و هزینه بالقوه سرمایه گذاری در این طرح ها.
مزایا: به طور مستقیم به کاهش تأثیر انتشار کربن بر محیط زیست کمک می‌کند و تصویر برند را بهبود می‌بخشد.
بازدارنده یا وظیفه؟: همانطور که اثرات مخرب انتشار کربن آشکارتر می‌شود، جبران کربن از یک ابتکار خوب به یک عمل تجاری ضروری تبدیل می‌شود.
همکاری با سازمان‌ها و سازمان‌های غیردولتی زیست‌محیطی می‌تواند بینش‌ها و حمایت‌هایی را برای شرکت‌هایی که برای جبران کربن تلاش می‌کنند، ارائه دهد. چنین همکاری هایی همچنین یک جبهه معتبر برای تلاش های شرکت ایجاد می‌کند، زیرا این آژانس‌ها اغلب به دلیل کار خود در حفاظت از محیط زیست شناخته می‌شوند.
سوخت های جایگزین، مانند سوخت های زیستی و هیدروژن، فرصت هایی را برای بخش لجستیک ایجاد می کنند.
چالش ها: زیرساخت برای وسایل نقلیه سوخت جایگزین، هزینه های سرمایه گذاری اولیه و زمان مشاهده بازگشت سرمایه.
مزایا: کاهش قابل توجه در انتشار گازهای گلخانه ای، کاهش هزینه های حمل و نقل و دور شدن از اتکا به سوخت های فسیلی.
بازدارنده یا وظیفه؟: با کاهش ذخایر سوخت فسیلی و آشکارتر شدن تأثیر آنها بر محیط زیست، روی آوردن به سوخت های جایگزین تنها یک گزینه نیست، بلکه یک نیاز مبرم است.
در حوزه سوخت‌های زیستی، پیشرفت‌ها در سوخت‌های مبتنی بر جلبک، امکانات هیجان‌انگیزی را ارائه می‌کنند.
سوخت های زیستی مشتق شده از جلبک ها پایدارتر هستند، با منابع غذایی رقابت نمی‌کنند و می‌توانند در محیط های متنوع رشد کنند. بنابراین، ادغام آنها در بخش لجستیک می‌تواند تحول آفرین باشد.
ظهور وسایل نقلیه الکتریکی (EVs) در حال تغییر شکل صنعت لجستیک است.
چالش‌ها: هزینه‌های اولیه بالا، برد باتری محدود و کمبود زیرساخت شارژ، زنجیره تامین را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
مزایا: کاهش شدید انتشار کربن، صرفه جویی در انرژی و کاهش آلودگی صوتی.
بازدارنده یا وظیفه؟: فشار به سمت خودروهای الکتریکی غیرقابل انکار است. با مزایای دوگانه حفاظت از محیط زیست و صرفه جویی درازمدت بالقوه، روش های تحویل الکتریکی جایگزین استاندارد صنعتی شده است.
نوآوری در فناوری باتری، مانند باتری های حالت جامد، عمر باتری بیشتر و زمان شارژ سریع تر را نوید می‌دهد. همراه با ایستگاه های شارژ خورشیدی و منابع انرژی تجدید پذیر، آینده حمل و نقل الکتریکی در بخش لجستیک روشن تر از همیشه به نظر می‌رسد.
در عصری که بحث های جهانی پیرامون تغییرات آب و هوایی تحت سلطه است، صنعت کشتیرانی تحت نظارت شدید قرار دارد. کشتی های حمل و نقل گازهای گلخانه‌ای قابل توجهی منتشر می‌کنند و بر محیط زیست ما تأثیر می‌گذارد. در نتیجه، اثر موجی این آلودگی گسترده است.
این امر ... مشاهده ادامه مطلب در قسمت وبلاگ سایت انتیراپ
