لندینگ کرافت یکی از وسایل حمل و نقل دریایی می باشد، که در زمان های گذشته برای انتقال نیروهای نظامی دریایی استفاده می‌شد. امروزه از لندینگ علاوه بر کاربردهای نظامی در دریا، در جابجایی و حمل و نقل کانتینرها در تجارت و صادرات و واردات کالا استفاده می‌شود. لندینگ کرافت نام های دیگری نیز دارد عبارتند از: ناوچه آب‌خاکی، نیرو پیاده کن و در زبان لاتین Landing Craft. لندینگ کرافت بعضی اوقات لندینگ کرفت یا لندی کرافت نیز در زبان فارسی نامیده می‌شود.
لندینگ کرافت (Landing Craft) یا همان ناوچه آب‌خاکی، در ابعاد متفاوتی و در طراحی های متنوعی برای فراهم کردن نیازهای لجستیکی مختلف ساخته می‌شوند.تعداد بیشتری از ناوچه آب‌خاکی ها در قسمت جلو دارای دری می باشند که وقتی آن در باز می‌شود، لندینگ کرافت به یک سطح شیب دار تبدیل شده و عمل تخلیه و بارگیری از طریق آن صورت می‌پذیرد.
در نبردهای جنگ جهانی دوم استفاده زیادی از Landing Craft ها می‌شد. از موارد استفاده‌ی لندینگ کرافت می‌توان به نبرد نورماندی و جنگ اقیانوس آرام اشاره کرد.
اولین بار از لندینگ کرافت در جنگ جهانی اول در نبرد گالیپولی و یا همان چاناق قلعه که بین نیروهای ائتالفی (شامل: فرانسه، انگلیس، آنزاک ها) و امپراطوری عثمانی ها بود، که برای جابجایی و پیاده کردن نیروها در ساحل مورد استفاده قرار گرفت. استفاده از landing craft در جنگ های جهانی اول و دوم به شدت افزایش پیدا کرد. امروزه ناوچه آب‌خاکی های جدید تهیه شده‌اند و صرفا کاربرد آن ها نظامی می‌باشد.
ناوچه آب‌خاکی همانند هر وسیله محرکی، نوع حرکت خاصی را دارد. لندینگ برعکس دوبه یا بارج (Barge) موتور دارد و می‌تواند در سطح دریا توسط نیرو محرکه خود حرکت کند. بیشترین کاربرد لندینگ در حمل و نقل، در صادرات و واردات کالاها به جزایر و کانال ها صورت می‌گیرد.
