سوراخ‌کاری یا پیرسینگ یا آژین‌کاری که به انگلیسی body piercing نامیده میشود، شامل سوراخ کردن یا بریدن قسمتی از اعضای بدن است که برای نصب جواهرات یا انداختن حلقه و آویز ایجاد میشود. آژین کردن نوعی تغییرات بدن است.
برطبق شواهد موجود، سوراخ کاری یا همان پیرسینگ از زمان های قدیم باستان وجود دارد. پیرسینگ بدن در سراسر اقوام دورتادور جهان انجام میشده است. بدن های مومیایی شده که دارای سوراخ کاری بودند، کشف گردیده اند.
پیرسینگ لب از نظر فرهنگی، قدمت طولانی دارد. از فرهنگ های ماقبل کلمبیایی آمریکای جنوبی، و بشقاب های معروف لب آفریقا، تا پین های نقره ای یا صفحات استخوانی Tlingit در شمال غربی، و Inuits قطب شمال با جواهرات لابرت عاج حکاکی شده و مهره دار. پیرسینگ لب و لابرت در هر قاره ای انجام شده است و در ده ها فرهنگ دارای اهمیت نمادین و زیبایی شناختی است.
پیرسینگ لب انواع مختلفی دارد که هر کدام به روش خاص خود انجام می‌شوند و دوره ی نقاهت آنها هم با هم متفاوت است.
در اطراف لب، چندین مکان مختلف برای سوراخ کاری یا پیرسینگ وجود دارد. از مرکز لب گرفته تا گوشه های بیرونی لب.
این جایگذاری های مختلف، اسامی مختلفی نیز دارند، مانند نیش مار، مدوسا و … ولی با این وجود همه آنها پیرسینگ لب میباشند. پس در واقع پیرسینگ لب به سوراخ هایی گفته میشود که در کنار لب پایین یا نزدیکتر به آن و یا در خط مرکزی لب انجام میشود.
پیرسینگ در گوشه لب (Side labret piercing)
پیرسینگ لب مونرو (Monroe piercing)
پیرسینگ مدل مدونا (Madonna piercing)
پیرسینگ مدل مدوسا یا مدوزا (Medusa piercing)
پیرسینگ لابرات لب ها (Labret piercing)
پیرسینگ ورتیکال یا عمودی لب (Vertical labret piercing)
پیرسینگ لب اشلی (Ashley piercing)
پیرسینگ مدل ژستروم لب ها (Jestrum piercing)
پیرسینگ گل کوکب یا دالیا (Dahlia piercing)
پیرسینگ مدل نیش مار (Snake bite piercing)
... مشاهده ادامه مطلب ...
