در دنیای همیشه در حال توسعه تجارت جهانی، حمل و نقل کارآمد کالا از اهمیت بالایی برخوردار است. بازیگران کلیدی در این رقص لجستیک، کشتی‌های تغذیه‌کننده هستند.کشتی‌های همه کاره که برای پر کردن شکاف بین کشتی‌های کانتینری بزرگ و بنادر منطقه‌ای کوچکتر طراحی شده‌اند.
کشتی‌های فیدر، دسته‌ای از کشتی‌های باری، با اندازه، قابلیت‌های عملیاتی، تجهیزات و هدف خاص در صنعت دریایی متمایز می‌شوند. این کشتی‌ها برای انتقال کانتینرها از بنادر بزرگتر، جایی که کشتی‌های غول‌پیکرPost Panamax و New Panamax پهلو می‌گیرند، به بنادر کوچکتر که نیاز به زیرساخت‌های بیشتری برای پذیرش این کشتی‌های کانتینری بزرگتر دارند، طراحی شده‌اند.
کشتی‌های تغذیه‌کننده یاFeeder، پس از رسیدن کانتینرها به بندر مرکزی، کانتینرها را بر روی کشتی‌های بزرگتر بارگیری می‌نمایند، تا بارها سرانجام به مقصد اصلی خود برسند. البته لازم به ذکر است که ممکن است بارها بر روی وسایل نقلیه دیگری مثل تریلرها بار بزنند و بعد به مقصد اصلی خود ببرند.
اندازه کوچکتر و ظرفیت بار کشتی‌های تغذیه‌کننده آنها را قادر می‌سازد تا در آبراه‌های کم عمق تر و بنادر داخلی حرکت کنند و دسترسی به شبکه جهانی کشتیرانی را افزایش دهند. طراحی آنها امکان بارگیری و تخلیه کارآمد کانتینرها را فراهم می‌کند و به ساده سازی عملیات بندر و کاهش زمان چرخش کانتینرها کمک می‌کند.
اندازه= کشتی‌های فیدر به طور قابل توجهی کوچکتر از همتایان پاناماکس و پست پانامکس خود هستند. این اندازه کوچکتر به آنها اجازه می‌دهد تا در آبراه های محدودتر حرکت کنند و وارد بندرهای کم عمق تر شوند.
هدف= هدف اصلی کشتی‌های تغذیه‌کننده، «تغذیه» محموله به کشتی‌های بزرگتر یا حمل کالا از پایانه‌های کانتینری مرکزی به کشتی‌های بزرگتر یا بنادر منطقه‌ای کوچکتر است.
کشتی‌های تغذیه‌کننده را می‌توان به سه نوع اصلی کشتی تغذیه‌کننده، بسته به اندازه و ظرفیت آنها طبقه بندی کرد. این شامل=
کشتی‌های فیدر از نظر اندازه به 7 دسته تقسیم می‌شوند. که عبارتند از=
کشتی‌های Feeder کوچک، اندازه ای حداکثر تا 1000TEU و کشتی‌های Feeder، اندازه‌ای بین 1001TEU تا 2000TEU را حمل می‌کنند. هر TEU برابر است با 200 فوت.
اندازه کشتی‌های Feeder به صورت استراتژیک جهت حرکت در آبراه‌های باریک و کم‌عمق، با کشش و تیرآهن جزئی تر از کشتی‌های باری بزرگتر طراحی گردیده‌اند.
متغیرهای موثر بر طراحی کشتی‌ها، عبارتند از= ماهیت محموله، الزامات خاص بنادر (بنادری که خدمات می‌دهند.) و بعلاوه محدودیت های فیزیکی مسیرهای کشتیرانی، که کشتی‌ها از آنها عبور می‌کنند.
تاریخچه کشتی‌های تغذیه‌کننده به طور ذاتی با تکامل تجارت جهانی و صنعت کشتیرانی مرتبط است. با افزایش تجارت بین‌المللی و رشد کشتی‌ها، کانال پاناما ، یک شریان دریایی حیاتی، به دلیل محدودیت‌های اندازه آن محدودیت‌هایی ایجاد کرد.
کشتی‌های پاناماکس که به طور خاص برای متناسب با ابعاد اصلی قفل های کانال پاناما طراحی شده‌اند، بزرگترین کشتی‌هایی بودند که تا زمان گسترش کانال در سال 2016 قادر به عبور از این کانال بودند.
با این حال، بسیاری از بنادر بزرگ، به ویژه آنهایی که در شرق و سواحل خلیج فارس قرار دارند، به کمک نیاز داشتند تا این کشتی‌های بزرگتر را در خود جای دهند و نیاز به کشتی‌های تغذیه‌کننده را افزایش دادند. با گذشت زمان، خطوط کشتیرانی ارزش استفاده از کشتی‌های کوچکتر و انعطاف‌پذیرتر را برای تکمیل ناوگان بزرگتر خود تشخیص دادند که منجر به ظهور کشتی‌های تغذیه‌کننده شد.
امروزه مراکز کشتی سازی در سراسر جهان، مانند چین، کره جنوبی و دانمارک، در ساخت این کشتی‌های همه کاره تخصص دارند و به حضور رو به رشد آنها در ناوگان دریایی جهانی کمک می‌کنند.
کشتی‌های تغذیه‌کننده شگفت‌انگیز فناوری دریایی هستند، با طرح‌هایی که برای جابجایی کارآمد محموله، انعطاف‌پذیری ناوبری و مصرف سوخت بهینه شده‌اند. اندازه کوچکتر آنها به آنها اجازه می‌دهد تا از .... مشاهده ادامه مطلب در قسمات وبلاگ سایت انتیراپ
