از اینجا شروع کنم که بیایید فکر کنیم در طول روز یا در طول ماه، چقدر به خودمون می پردازیم؟ در روز چند دقیقه به خودمون، به اون خودِ خود، توجه داریم؟ اگه آرایش میکنیم، اکه خوشگل میکنیم،لباس خوب می پوشیم ، اگه حتی فضای خونه رو قشنگ‌میکنیم و بدو بدو ازش عکس میگیریم و میذاریم تو اینستا، و یا حتی وقتی موفق می شیم چقدرش برای خودمونه؟ توجه به خودمونه؟
به نظر من که این گوشی خود شیطونه، شیطونای قدیم در نقش کلاغ و گوساله و چی و چی ظاهر میشدند و انسان رو به نابودی میکشوندن، شیطونای امروز خب باید ورژنشون بالاتر و امروزی باشن، یکی از شیطونای امروز با گوشی چرخیدنه. البته همین شیطون می تونه فرشته هم باشه فقط بستگی داره که من چجوری دارم ازش استفاده می کنم، درجهت رشدم، یا در جهت سقوطم، گم شدنم؟ خب من فکر میکنم هر چیزی که انسان رو از خودش دور کنه، دقیقا همون چیزیه که به نابودی میکشدش و گم شده اش میکنه، پس شیطون وجودشه، مراقب شیطونامون باشیم!!!
