بسیاری از ما گاهی اوقات به طرزی متفاوت و مبالغه‌آمیز به خودمان نگاه می‌کنیم و فکر می‌کنیم که همه چیز درباره ماست و بقیه افراد در کنار مهمانی هستند و عالم دور ما می چرخد.
راستش همه ما در زندگی به دنبال ارزش‌گذاری و تعریف شدن هستیم اما وقتی که خودمان را به اندازه‌ای مهم و ارزشمند می‌دانیم که دیگران را نادیده می‌گیریم، تعاملات اجتماعی ما را تحت تأثیر قرار می‌دهد و ارتباطات معنا دار را از دست میدهیم.
باید به یاد داشته باشیم که در حقیقت ما در این دنیا مهم هستیم امّا هر فرد دیگر نیز نقش مهمی در زندگی ما یا دیگران ایفا می‌کند پس نباید برای اثبات مهم بودن خود دیگران را نفی کنیم.
پس بدون شک، می‌توانید به خودتان افتخار کنید و به خوبی‌های خود بیندیشید. اما این نباید به معنای نادیده گرفتن نیازها و احساسات دیگران باشد. هر فرد در جامعه ارزشمند است و دارای تجربه و دیدگاه خاص خود است.
بهتر است در روابطمان با دیگران، احترام و توجه لازم را نشان دهیم. باید به نظرات و نیازهای آنان توجه کنیم و به آنها ارزش بدهیم. زمانی که احساس می‌کنیم خودمان را برتر می‌دانیم، می‌توانیم با فروتنی و انعطاف‌پذیری به دیگران نگاه کنیم و درک کنیم که هیچکس در این دنیا تنها مهم نیست.
اینکه خودمان را به اندازه‌ای مهم می‌دانیم که دیگران را نادیده می‌گیریم، می‌تواند به تعصب و انزوا منجر شود. وقتی که خودمان را به اندازه‌ای بزرگ و مهم می‌بینیم که دیگران را کوچک و غیرقابل توجه می‌دانیم، قادر نیستیم در کنار آن باشیم و به نیازها و مشکلات آنان توجه کنیم.
بدون شک، هر فرد دارای ارزش و کیفیت‌های منحصر به فردی است. اما باید درک کنیم که همه ما در یک جامعه زندگی می‌کنیم و به همدیگر وابسته هستیم. عدم توجه به نیازها و احساسات دیگران و فقط تمرکز بر خودمان، منجر به ایجاد شکاف و ناسازگاری در روابط می‌شود.
پس کمی حواسمان را جمع کنیم چرا که باید به دیگران نیز این فرصت را بدهیم تا به رشد خود بپردازند و بهترین خودشان را به نمایش بگذارند. در ضمن، هر فرد در زندگی خود مسئولیت‌های خاصی دارد و قدرت تأثیرگذاری در جامعه دارد. اما این نباید به معنای این باشد که بقیه افراد غیرمهم هستند. برعکس، همه ما برای بهبود جامعه و احساس تعلق به آن مسئولیت داریم و همکاری و همبستگی با دیگران می‌تواند به موفقیت و پیشرفت مشترک منجر شود.
