همیشه عاشق بوی چوب بودم. از همون بچگی وقتی بوی اره و خاک اره رو حس می‌کردم، یه حس عجیبی توی دلم می‌افتاد. بعدها که بزرگ‌تر شدم، متوجه شدم این علاقه فقط یه حس گذرا نیست؛ یه چیزی بود که باید جدی می‌گرفتم.
شروع کارم با یه میز ساده بود. نه ابزار حرفه‌ای داشتم، نه کارگاه. فقط چند تکه چوب، یه سمباده، و کلی شور و هیجان. اون میز هنوز توی خونه‌ی یکی از دوستانمه، با اینکه سال‌ها از ساختش گذشته. ولی از همون‌جا فهمیدم که ساختن یه قطعه با دست‌های خودت، یه جور لذت منحصر به‌فرده.
بعد از مدتی تصمیم گرفتم این مسیر رو حرفه‌ای‌تر ادامه بدم. برند کوچیکی ساختم که هنوزم داره رشد می‌کنه. اسمش Nivoroxـه. البته هدفم فقط فروش نیست. همیشه فکر می‌کنم هر قطعه‌ای که می‌سازیم، قراره توی خونه‌ی یه نفر زندگی کنه، خاطره بسازه، بخشی از روزمرگی‌هاش بشه.
خیلی‌ها ازم می‌پرسن چرا بیشتر کارهام سبک مینیمال داره؟ راستش به نظرم سادگی خودش یه نوع آرامشه. توی دنیای شلوغ امروز، یه فضای ساده با مبلمان گرم و چوبی می‌تونه خیلی حس خوبی بده.
الان بعد از چند سال، هر سفارش جدید برای من یعنی یه تجربه تازه. آشنایی با سلیقه‌های مختلف، فضاهای مختلف و آدم‌هایی که دنبال یه چیزی متفاوت هستن. این مسیر هنوز اول راهه، ولی برام خیلی ارزشمنده.
اگر دوست داشتی نمونه‌کارها یا تجربه‌های منو ببینی، توی اینستاگرام بعضی‌هاشونو به اشتراک می‌ذارم.
