ارتودنسی یک روش درمانی است که برای اصلاح استقامت دندان‌ها و بهبود تراز بودن آن ها استفاده می شود. انواع ارتودنسی شامل ارتودنسی ثابت و ارتودنسی متحرک است. در زیر به بررسی تفاوت های اصلی این دو نوع می پردازیم:
ارتودنسی ثابت:
در ارتودنسی ثابت از براکت های ثابتی استفاده می شود که به سطح دندان ها چسبانده می شود. سپس سیم های فلزی و نازک به این براکت ها متصل می شوند. ارتودنسی ثابت به طور دائم در دهان باقی می ماند و قابل تعویض نیست. بنابراین، ممکن است در برخی موارد نیاز به محدودیت در مصرف غذا و اقدامات بیشتر برای بهداشت دهان و دندان داشته باشد. ارتودنسی ثابت برای اصلاح مشکلات شدیدتر مانند ناهمواری دهان، دندان های چکشی، تداخل زیاد بین دندان ها و مشکلات بیشتر درجه ۲ و ۳ استفاده می شود. این نوع ارتودنسی معمولاً نتایج بیشتری را در مدت زمان کوتاه تری ارائه می دهد، زیرا به طور مداوم بر روی قوانین و فشارهای خاصی روی دندان اعمال می شود.
ارتودنسی متحرک:
ارتودنسی متحرک شامل استفاده از وسایل متحرک مانند اسپیسر، آرک پلاک و سیم های ظریف است. در ارتودنسی متحرک، دستگاه ها به دندان ها قابلیت تغییر می دهند و می توانند با تغییر و تنظیمات مختلف به نیازهای بیمار پاسخ دهند. ارتودنسی متحرک بیشتر برای اصلاح مشکلات ساده تری مانند ناهماهنگی بین دندان ها، اصلاح جابجایی های کوچک دندان ها، جلوگیری از جابجایی دندان ها پس از ارتودنسی ثابت و اصلاح تغییرات دندان های شیری در کودکان استفاده می شود. با ارتودنسی متحرک، به تنظیمات کمتری در رژیم غذایی و بهداشت دهان و دندان خود نیاز دارید و می توانید دستگاه را در زمان های خاصی برای تمیز کردن و غذا خوردن خارج کنید.
تعیین نوع درمان مناسب برای شما با مشاوره و توصیه های متخصص ارتودنسی دندان بسیار مهم است. هر دو روش ارتودنسی مزایا و محدودیت های خود را دارند و انتخاب نهایی باید بر اساس شرایط و نیازهای خاص شما انجام شود. در ادامه برخی دیگر از تفاوت های این دو روش را میبینیم.
قابلیت تعویض:
در ارتودنسی ثابت، براکت ها و سیم ها به صورت دائمی روی دندان ها نصب می شوند و قابل تعویض نیستند. در ارتودنسی متحرک وسایل قابل تعویض مانند اسپیسر یا آرک پلاک توسط خود بیمار قابل تعویض است. این تغییرپذیری را می توان از نظر بهداشت دهان و دندان و استفاده آسان در برخی موارد مزیت دانست.
میزان کنترل و تنظیم:
ارتودنسی ثابت به دلیل ثابت بودن براکت ها و سیم ها، کنترل و تنظیم دقیق تری را برای حرکت دندان ها و اصلاح تراز دهان ارائه می دهد. ارتودنسی متحرک به دلیل قابلیت تغییر دستگاه ها و تنظیمات مختلف امکان کنترل و تنظیم کمتر در تغییرات تراز دندان ها و دهان را فراهم می کند.
انواع مشکلات قابل درمان:
ارتودنسی ثابت عموماً برای مشکلات شدیدتری مانند ناهمواری دهان، دندان های چکشی، تداخل زیاد بین دندان ها و مشکلات درجه دو و سه بیشتر استفاده می شود. ارتودنسی متحرک بیشتر برای اصلاح مشکلات ساده تری مانند ناهماهنگی بین دندان ها، اصلاح جابجایی های کوچک دندان ها، جلوگیری از جابجایی دندان ها پس از ارتودنسی ثابت و اصلاح تغییرات دندان های شیری در کودکان استفاده می شود.
زمان بهبودی:
ارتودنسی ثابت معمولا نتایج سریع تری را در مدت زمان کوتاه تری نسبت به ارتودنسی متحرک ارائه می دهد. دلیل آن این است که ارتودنسی ثابت به طور مداوم قوانین و فشارهای خاصی را بر روی دندان ها اعمال می کند.
محدودیت ها و عوارض جانبی:
ارتودنسی ثابت ممکن است نیاز به محدودیت در مصرف غذا و اقدامات بهداشت دهان و دندان داشته باشد زیرا براکت ها و سیم ها روی دندان ها قرار دارند. ارتودنسی متحرک با قابلیت تعویض و برداشتن دستگاه ها در زمان های خاص، می تواند محدودیت های کمتری در مصرف مواد غذایی و بهداشت دهان و دندان داشته باشد.
تعیین نوع درمان مناسب برای شما با مشاوره و توصیه های متخصص ارتودنسی بسیار مهم است. هر دو نوع ارتودنسی مزایا و محدودیت های خود را دارند و انتخاب نهایی باید بر اساس نیازها و شرایط خاص شما انجام شود.کلینیک مرکزی با دارا بودن پزشکان متخصص و متعهد انواع خدمات دندادن و ارتودنسی در شهریار را ارائه می دهد. برای دریافت مشاوره رایگان با ما تماس بگیرید.
