زبان یک واژه ی چند بعدی است؛یعنی از جهات مختلف می توان بررسی کرد.زبان و ارتباط،زبان و ادبیات،زبان و گفتمان و...
ما وقتی صحبت از زبان می کنیم،اغلب افراد گوشت نرمی که در دهان هست را به یاد می آورند؛ما زبان را به شکلی که خودمان با آن ارتباط می گیریم،تلقی می کنیم. درصورتی که در بین چند کر و لال،همین حرکات ایما و اشاره را زبان می دانند.پس زبان اشکال مختلفی برای ارتباط گرفتن دارد و شما با این وسایل می توانید با دیگران ارتباط بگیرید.
وقتی زبان دارای تفکر و بینش بشود، قدرتمند هم می شود. قدرت را در زبان می شود از دو منظر تعریف کرد؛یکی تاثیرگذاری و دیگری بقا. تاثیر گذاری زبان می تواند بر یک فرد و یا بر یک جامعه باشد. مسئله بقا یعنی تا ابد این زبان یا گفتمان زنده است و روز به روز مردم بیشتر از آن استفاده می کنند. مثل گفتمان حضرت امام(ره)
ادبیات شکل صیقل یافته ی زبان است و با نوآوری هایی بر مخاطب خود تاثیر می گذارد. ادبیات وسیله ای برای کسب قدرت در گفتمان است. ما می توانیم با ادبیات راه و هدف و گفتمان خودمان را به دیگران منتقل کنیم
باید بدانیم همان طور که زبان عربی، زبان قرآن و اسلام است، زبان فارسی و ادبیات ما هم زبان انقلاب اسلامی ایران و تمام مفاهیم اساسی انقلاب ما به زبان فارسی است.
