یکی از ولاییون که عادت دارد کاربران ویرگول را دست بیاندازد، اخیراً خطاب به مسعود پزشکیان نوشته است: «اگر بلد نیستید مملکت را اداره کنید، شکر می‌خورید که می‌آیید برای انتخابات عرض اندام می‌کنید.» افاضات همان شخص دربارهٔ پرزیدنت‌الاسلام فقید: «اراذل زمانی معطل بودند که شهید رئیسی یک‌دهم سوتی‌های جناب پوزیده را بدهد تا سوژه تمسخر خود کنند.» شایان ذکر است که این واژه‌گزینی بی‌دقت (معطل بودند یا منتظر؟) و جمله‌بندی نادرست (سوتی‌های فلانی را بدهد) حاکی از کم‌سوادی ایشان نیست. اتفاقاً آقای دست‌انداز یکی از نویسندگان فرهیختهٔ ویرگول است و همواره مطالعات عمیقی در زمینه‌های علوم اجتماعی و اقتصاد سیاسی دارد.
شخص نامبرده در حال مطالعهٔ کتاب:
پیش‌تر به‌روشنی نوشتم که امیدی به اصلاحات دروغین پزشکیان ندارم و آن‌قدر عقلم می‌رسد که به کارگزاران و منصوبانِ دیکتاتور اعتماد نکنم. با این حال معتقدم که این دکتر قلابی هرچه باشد، بدتر و نالایق‌تر از ابراهیم رییسی نیست. آخوند ازمکتب‌گریخته و نادانی که وانمود می‌کرد علم تدبیر مُدن را از حضرت جبرئیل در غار حرا آموخته است. وقتی مُرد، حکایت توپ مرواری تکرار شد و احتمالاً جمع کثیری از بت‌پرستان ولایی که تابوت او را دست به دست می‌کردند، اکنون حاجت‌روا شده‌اند.
بعد از مرگ آن مرحوم بر همگان آشکار شد که ایشان در تاسیس چاپارخانه‌ها بسیار کوشش کرده است. روزنامهٔ کیهان در مقاله‌ای با عنوان اسب زین‌شده زیر پای دولت چهاردهم نوشت: «ایران ۱۴۰۳ که از دل آوارهای سنگین هشت‌سالهٔ دولت یازدهم و دوازدهم برخاست، اکنون کمتر شباهتی با روز اول ریاست‌جمهوری شهید رئیسی دارد.» واقعیت اما چیز دیگری می‌گوید: تورم چهل درصدی، بالا رفتن قیمت کالاها و خدمات مصرفی، دلار ۶۰ هزار تومانی، رشد نرخ فقر در ایران، فربه‌تر شدن اختلاسگرها، فیلترینگ گسترده، کاهش رشد اقتصادی و رسیدن به قله‌های مرتفع فلاکت و ویرانی.
بله دوستان. خیال نکنید ما نمی‌دانیم یا فراموش کرده‌ایم که ابراهیم رییسی که بود، چه کرد و چه تپه‌هایی از خود به جای گذاشت. پزشکیان الاغ مادرزاد هم که باشد، احمق‌تر و ناتوان‌تر از منصوب قبلی رهبرتان نیست. به قول پدربزرگ مرحومم که روستایی دنیادیده و خردمندی بود: سگ زرد برادر شغال نَه، خود شغال است.
